2min
De bekende 802.11n- en 802.11ac-standaarden van de IEEE hebben er sinds enige tijd een broertje bij, in de vorm van 802.11ad. Deze nieuwe standaard heeft een veel hogere frequentie dan we tot nu toe gewend waren, wat enkele specifieke eigenschappen en ook mogelijkheden met zich meebrengt. We gaan in wat volgt dieper in op deze nieuwe standaard. Tot nu toe had je twee smaken als het gaat om wifi; 2,4 of 5 GHz. De eerste is al het langst in gebruik en kenmerkt zich door een signaal met een relatief forse golflengte, die in decimeters wordt uitgedrukt. Het bereik hiervan is goed, maar de doorvoersnelheid beperkt. 5GHz-netwerken maken gebruik van een veel hogere frequentie, dus kortere golflengtes die in centimeters kunnen worden uitgedrukt. Dit houdt in dat deze golven veel meer informatie kunnen transporteren dan het geval is op 2,4 GHz. Het nadeel van een hogere frequentie is echter dat het signaal ook veel sneller afzwakt (de zogeheten attenuation) en veel vaker in obstakels zoals muren en plafonds blijft steken. 802-11

In bovenstaand plaatje zie je waar 802.11ad past binnen de verschillende draadloze standaarden.

Met 802.11ad gaat de technologie nog een stapje verder. 2,4 GHz maakt gebruik van golflengtes van 1 tot 10 decimeter (ultra high frequency), 5 GHz van 1 tot 10 centimeter (super high frequency), terwijl 802.11ad golflengtes heeft van 1 tot 10 millimeter (extremely high frequency). De frequentie van 802.11ad is beduidend hoger dan we tot nu toe gewend waren, namelijk 60 GHz.