PoE+
Zoals de naam van de Netgear ProSafe M4200-10MG-PoE+ al aangeeft, hebben we hier te maken met een switch die aangesloten apparaten van stroom kan voorzien via PoE. Als het gaat om PoE, is er een onderscheid tussen 802.3af en 802.3at, waarbij de eerste wordt aangeduid als PoE, de tweede als PoE+, de . Het verschil tussen de twee zit in het maximale vermogen dat per poort geleverd kan worden aan een client. Bij 802.3af is dat effectief zo’n 13 watt, bij 802.3at is dat zo’n 25 watt. Let wel, het gaat hier niet om het vermogen dat geleverd kan worden door de switch, maar om het vermogen dat daadwerkelijk door het aangesloten apparaat wordt ontvangen. Dat ligt iets lager.
Netgear positioneert de ProSafe M4200-10MG-PoE+ nadrukkelijk als switch die uitermate geschikt is voor gebruik in combinatie met de nieuwste 802.11ac access points die voorzien worden via PoE. Het gaat hier om modellen die MU MIMO ondersteunen, een technologie waarbij een access point meerdere draadloos aangesloten clients tegelijkertijd kan bedienen. Wifi is lange tijd een protocol geweest waarbij iedereen op zijn beurt moest wachten. Als een onderdeel van het netwerk spreekt, luistert de rest. Met MU MIMO is dat dus niet langer het geval. Afhankelijk van het aantal antenneaansluitingen van het access point, is het op dit moment mogelijk om meerdere half duplex-verbindingen tussen access point en client op te zetten.
Op papier zorgt MU MIMO voor een fors hogere potentiële bandbreedte per access point, wat verklaart waarom Netgear de nadruk bij deze switch legt op de totale beschikbare bandbreedte. In de praktijk zal het vooralsnog overigens wel meevallen met die toename in bandbreedte. MU MIMO werkt het best als zoveel mogelijk clients verbinding maken met een enkele antenne, waarvan de bandbreedte op de fysieke laag van de protocol stack vooralsnog beperkt is tot 433 Mbps en in de praktijk vele malen lager ligt. Bij een access point met vier antenne-aansluitingen (het maximum op dit moment), worden de beste MU MIMO-prestaties behaald met drie middels een enkele antenne-aansluiting aangesloten clients (de vierde antenne wordt gebruikt als ‘controle-antenne’). De kans dat je per access point in de praktijk de gigabit per seconde overschrijdt, is heel erg klein. Dit neemt niet weg dat voor de backbone van een bedrijfsnetwerk in het algemeen geldt: meer bandbreedte is altijd welkom.
Maar terug naar PoE, dat nodig is om de access points van stroom te voorzien. Voor access points geldt op dit moment de vuistregel dat alles tot twee antenne-aansluitingen op zich met 802.3af kan volstaan, daarboven is 802.3at noodzakelijk. Aangezien MU MIMO met twee antenne-aansluitingen niet interessant is – het aantal voor MU MIMO te gebruiken antennes is immers het total min één – heb je voor deze zogeheten 802.11ac Wave 2-apparaten altijd 802.3at nodig. Vandaar ook dat Netgear deze standaard heeft geïmplementeerd op de M4200.
Als het gaat om PoE op switches, is niet alleen het maximaal leverbare vermogen per poort van belang, maar ook het vermogen dat de switch in totaal kan leveren, het PoE-budget. PoE+ is leuk, maar als het budget 100W is, dan kun je niet meer dan vier moderne access points op de switch aansluiten. Een groot verschil tussen duurdere PoE-switches zoals deze Netgear en goedkopere, zit in het PoE-budget. PoE is namelijk een behoorlijk dure toevoeging aan een switch, vandaar dat hier op goedkopere modellen op bespaard wordt. Netgear geeft voor de M4200 een PoE-budget op van 240W, ruimschoots voldoende voor een totaal van acht PoE+-access points. Dit forse budget verklaart meteen voor een deel waarom de M4200 relatief gezien zo breed is: de hele rechterkant wordt gevuld met componenten die voor de stroomvoorziening moeten zorgen, zoals je hierboven op de foto kunt zien. Daar zie je ook de twee ventilators aan weerszijden, die de boel koel moeten houden en vrijwel constant draaien.
2 uur geleden
