4min

Tags in dit artikel

, , ,

Installatie & eerste indruk

Zoals gewoonlijk beginnen we bij de installatie van het besturingssysteem. Helaas zijn er nog maar weinig pc’s met Ubuntu te koop en is de makkelijkste manier om aan het besturingssysteem te komen het te downloaden vanaf de website van Ubuntu. Heb je eenmaal de .iso gedownload en de instructies op de webpagina gevolgd om een opstartbare USB-stick te maken (of je brandt ‘m oldskool op een cd of dvd), dan kun je aan de slag.

De installatie is hetzelfde als de vorige paar releases. We zeggen het elke review weer en het is ook nu het geval. Daarom besteden we er maar kort aandacht aan: je selecteert de taal, geeft aan of je tijdens de installatie updates en gesloten software (denk Flash, mp3 en videokaartdrivers) wilt installeren, of je wilt verbinden met een draadloos netwerk als je al niet verbonden bent (Die stap zou eigenlijk voor de vraag of je updates wilt downloaden geplaatst moeten worden, want als je niet verbonden bent met het internet, kun je die optie niet selecteren. Kleine misser.), hoe je je harde schijf in wilt delen en vervolgens begint de installatie.

Tijdens de installatie wordt nog even gevraagd in welke tijdzone je je bevindt, welke toetsenbordindeling je hebt en wat je naam is, wat de computernaam moet worden en er wordt nog even gevraagd om een wachtwoord te verzinnen. Daarna komt een mooie slideshow, zoals we die ook al sinds 10.04 kennen, die een korte rondleiding door Ubuntu geeft. Nieuwigheidje dit keer is een Twitter-feed, maar die is niet live dus ook weinig speciaal. Na een kleine 10 minuten op ons met een SSD uitgerust testsysteem is de installatie voltooid en kunnen we opnieuw opstarten.

Let wel: we ondervonden een probleem op ons Windows 8-testsysteem. Op de één of andere manier probeert Ubuntu zonder te vragen gegevens te importeren vanaf de Windows 8-partitie. Echter, dat mislukt altijd omdat Windows 8 de schijf in sluimerstand zet waardoor Ubuntu er niet op kan. Hierdoor wordt dan de installatie voortijdig afgebroken waardoor je met een niet-werkend systeem zit. Wij hebben dit verholpen door Ubuntu opnieuw te starten en vervolgens de stappen te volgen om GRUB te herstellen (dat was de enige stap die overgeslagen werd). Daarna konden we weer zowel Ubuntu als Windows 8 gebruiken.

Eerste indruk


Eenmaal opnieuw opgestart is het systeem zoals we gewend zijn direct klaar voor gebruik. Wat opvalt is eigenlijk niets, want het inlogscherm en de standaarddesktop zijn identiek aan die van Ubuntu 11.10 Oneiric Ocelot. Links zit nog altijd de Launcher (dat is vergelijkbaar met de Windows 7-taakbalk) en rechts bovenin zitten de indicators (het systeemvak) en aan de andere kant zit de programmatitel en als je met je muis over de titel gaat verschijnt het Global Menu van het huidige programma.

Eigenlijk is dat wel fijn, dat alles even weer een release hetzelfde is gebleven. Van 11.04 naar 11.10 zagen we het verplaatsen van de Ubuntu-knop naar de Launcher, omdat veel gebruikers de Ubuntu-knop in 11.04 niet herkenden als knop en er dus ook nooit op klikten. Maar verder veranderde qua Unity-uiterlijk en -werking ook niet veel.

Hoewel er qua uiterlijk niet veel is veranderd, geldt dat niet voor de werking. Zodra je namelijk de eerste applicatie op een volledig scherm hebt gestart, zal opvallen dat de Launcher niet automatisch meer verdwijnt. In 11.04 en 11.10 was het gedrag van de Launcher om vensters te ontwijken, maar Canonical was niet tevreden met dat gedrag en heeft de code daarvoor geheel verwijderd uit Ubuntu. Je kunt het ontwijken van vensters alleen nog terug krijgen met software van derden.



In Precise blijft de Launcher altijd in beeld. Wel is het mogelijk om de Launcher zo te configureren dat deze automatisch verdwijnt, maar dan verdwijnt hij dus ook als daar niet echt reden toe is, terwijl bij het ontwijken van vensters de Launcher alleen verdwijnt als er ruimtegebrek is. Wij vinden het jammer dat Canonical ervoor heeft gekozen het ontwijken er geheel uit te halen. We hadden het graag gezien als optie, omdat het in 11.10 toch lekker werkte en het er dan allemaal op volledig scherm net iets rustiger uitziet. De Launcher heeft namelijk nogal wat kleurtjes en dat leidt al snel af.

Kijken we iets verder dan alleen naar de Unity-omgeving, dan zien we dat het thema een kleine opfrisbeurt heeft gekregen. Zo kleuren notificaties, de Launcher en het Dash mee aan de hand van de bureaubladachtergrond. Helaas is er geen nieuwe iconset waar voor deze release wel op werd gehoopt (Shuttleworth heeft een nieuwe iconset en een nieuw thema wel bevestigd voor 12.10 Quantal Quetzal), maar toch, als je goed kijkt, zijn er wel wat wijzigingen te ontdekken.

De titelbalken zijn iets van kleur veranderd, Nautilus (de filemanager) heeft een kleine opfrisbeurt gekregen en het kleurenschema van niet-gefocuste vensters is zodanig aangepast dat het duidelijker is dat het venster niet de focus heeft, met grijze voortgangsbalken en grijze tekst. Kritiekpunt op het thema is nog altijd dat we het lettertype te groot vinden: het geheel zou er minder speels uitzien als het lettertype wat kleiner is.