4min

Tags in dit artikel

, , ,

Meegeleverde software (2) & algemene opmerkingen

De interface van Ubuntu One heeft een grondige make-over gekregen in versie 12.04 LTS. Echter, dit is een make-over die niet echt positief uitpakt. We snappen wat Canoninical heeft gedaan, echt waar, namelijk het stroomlijnen van de Ubuntu One-omgeving tussen Windows en Ubuntu en het zal ook nog wel wat onderhoudsvoordelen hebben, maar helaas voor ons gebruikers ziet het geheel er niet uit.

De interface van Ubuntu One in Precise is namelijk gebaseerd op Qt in plaats van de standaardtoolkit GTK+ en dat valt te zien. Helemaal niets komt overeen met de rest van Ubuntu en het ziet er gewoon niet uit. Toegegeven, het is wel bruikbaar en de nieuwe opzetwizard is wel in orde, maar het is gewoon een grove misser die we wel vaker zien bij Canonical op het gebied van UI-consistentie. Voordeel van de Qt-interface is overigens dat deze nu officieel ondersteund wordt op Kubuntu en dat deze gebruikers nu dus ein-de-lijk ook officieel gebruik kunnen maken van Ubuntu One (het duurde maar ongeveer drie jaar…).



Op het gebied van Instellingen zijn een aantal voortgangen geboekt. Nieuw is de optie Privacy. Zeitgeist is al enige tijd onderdeel van Ubuntu en dit component houdt bij welke bestanden en applicaties je opent. Omdat niet alle gebruikers met dit loggen blij zullen zijn, is het via het onderdeel Privacy mogelijk om in te stellen wat Zeitgeist allemaal wel en niet moet bijhouden.

Verder zijn er bij het onderdeel Uiterlijk wat nieuwe opties beschikbaar, zoals de mogelijkheid om de pictogramgrootte van de Launcher in te stellen. Daarnaast kan via dit onderdeel ingesteld worden of de Launcher zich automatisch moet verbergen of niet. Ten slotte zien we bij Power een mooie nieuwe indicator die aangeeft hoe ver de accu is opgeladen, in het geval van een draagbaar systeem.



Algemene opmerkingen


De eerste algemene opmerking die we willen maken, heeft helaas weer te maken met Flash. Ironisch is dat we sinds de release van 10.10 problemen hebben ondervonden met Flash en dat sinds 11.10 deze problemen zijn opgelost, maar dat Adobe nu heeft aangekondigd dat versie 11.2 de laatste versie van Flash zal zijn voor Linux. Helaas zal dat niet meewerken aan het desktopaandeel van Ubuntu en Linux in het algemeen.

Een positieve opmerking is dat Canonical heeft gekeken naar multimonitorondersteuning. Een punt dat het bedrijf erg belangrijk vond in deze cycle, omdat 12.04 LTS gericht is op het bedrijfsleven en het daar gebruikelijk is om meerdere schermen aan een systeem te hangen. Nieuw is de mogelijkheid om op elke monitor een Launcher te hebben. Daarnaast is zonder gesloten videokaartdrivers al aardig wat mogelijk qua het configureren van een multimonitoropstelling: zo kan gekozen worden voor het spiegelen van de schermen en kunnen resoluties onafhankelijk ingesteld worden. Dit alles direct vanuit het GNOME Control Center.

Canonical realiseerde dat Unity voor veel gebruikers vanuit het bedrijfsleven een grote stap zal zijn, daarom heeft het extra aandacht besteed aan het nabootsen van de oude GNOME-omgeving in Precise. Gebruikers die Unity en GNOME Shell maar niets vinden, kunnen daarom het pakket ‘gnome-session-fallback’ installeren. Deze omgeving bootst de oude GNOME 2-omgeving erg goed na, compleet met de twee balken boven en onder, de menu’s linksboven en de indicators rechstboven.



Qua consistentie hebben we nog wel wat op te merken. Ubuntu heeft al een tijdje die mooie overlayscrollbalken (sinds 11.04). Nu, een jaar later, hebben veel standaardapplicaties nog altijd niet die nieuwe balken, maar in plaats daarvan gewoon de oude variant. Natuurlijk, het is logisch, want die applicaties gebruiken niet de standaardtoolkit, maar het is wel jammer. Enkele voorbeelden zijn LibreOffice, Mozilla Firefox en Mozilla Thunderbird welke er allen geen gebruik van maken.

Bij LibreOffice wordt overigens standaard niet het Global Menu gebruikt. Dit betekent dat voor LibreOffice ook de HUD niet gebruikt kan worden. Daarnaast zijn er nu drie soorten programmamenu’s: het ‘standaard’ globalmenu, dus het programmamenu dat bovenin staat, een menu dat zich in het programma bevindt, zoals standaard in LibreOffice, of een nieuw appmenu van GNOME-applicaties (gelukkig komt dat nu nog amper voor, maar deze variant zullen we in GNOME 3.6 en verder steeds vaker zien), het menu wordt dan bovenin weergegeven, maar verschijnt alleen als je op de programmanaam klikt (zie screenshot). Niet echt een ideale situatie.



Ten slotte hadden we het net al even over het feit dat Ubuntu standaard niet alle nieuwste GNOME-onderdelen bevat. Dit ‘probleem’ kan worden opgelost via de GNOME 3-PPA. Er is namelijk nog een groep toegewijde GNOME-gebruikers die deze software beschikbaar heeft gemaakt voor Ubuntu-gebruikers.