Inleiding
Het is alweer twee jaar geleden sinds de laatste langetermijnversie van Ubuntu. Het ging toen om versie 10.04 die zoals het versienummer (in het geval van Ubuntu) al doet vermoeden in april 2010 is uitgebracht. Lucid Lynx, zoals versie 10.04 heet, had als grootste wijziging de integratie van sociale netwerken door middel van het Me-menu, dat niet veel langer daarna alweer zou verdwijnen, en natuurlijk het compleet vernieuwde thema. Was dat voor 10.04 nog allemaal bruin-/oranjeachtig en allemaal niet zo heel erg professioneel en vooral herkenbaar, vanaf 10.04 werd het thema wél erg herkenbaar en veranderde de stijl ook niet zo erg bij elke nieuwe release. Ook zeker fijn.Na 10.04 werd al snel de nieuwe strategie van Canonical duidelijk. In Ubuntu 10.10 waren daar namelijk al de eerste tekenen van te zien, de vernieuwde netbookinterface die uiteindelijk uit zou groeien tot de standaardinterface van het besturingssysteem. Unity was geboren en was Canonicals antwoord op de altijd erg bekritiseerde GNOME Shell, zelfs nog voor het uit was gekomen. De Shell is meer dan drie jaar in ontwikkeling geweest en zelfs na het uitkomen ervan was het nogal wennen en waren er heel veel ruwe randen.
Canonical herkende dit al vroeg en hoe het allemaal precies is gegaan, laten we in het midden, maar het kwam er kortweg op neer dat beide partijen er niet uitkwamen en dat dat de relatie tussen Canonical en GNOME stevig bekoelde. Hoewel je zou kunnen beargumenteren dat die relatie nooit echt goed is geweest, is deze na de Shell en Unity er zeker niet beter op geworden.
Overigens, voor de duidelijkheid: Ubuntu is nog altijd een GNOME-distro. Unity is alleen de ‘shell’ die over GNOME heen ligt. Standaard worden nog steeds veel GNOME-toepassingen meegeleverd, zoals Empathy voor chatten, Gwibber voor sociale netwerken, de Document viewer, natuurlijk de GNOME-toolkit GTK+ en meer.
Goed, genoeg teruggekeken naar de geschiedenis van Canonical. Laten we nu even kijken naar de versie die afgelopen week is uitgebracht: 12.04 LTS Precise Pangolin. Wat ons betreft is dit de ‘make or break’-release van Canonical: als Ubuntu nu niet snel meer gebruikers erbij krijgt dankzij deze release, dan zien we dat eerlijk gezegd misschien wel nooit meer gebeuren en vragen we ons af hoe lang Shuttleworth nog geld in het project zal willen pompen. Toegegeven, die tijd voor dat laatste zal nog niet snel komen, want naast de desktop is Canonical ook bezig met tv’s en smartphones met Ubuntu, daar zet het dan ook stevig op in.
Wat ons betreft kan Ubuntu maar op één manier slagen en dat hangt allemaal af van de shell van Ubuntu, Unity. Dus: is Unity nu eindelijk klaar voor het LTS-publiek (lees: bedrijven) of moeten we nog twee jaar wachten tot het allemaal goed werkt? Tijd om erachter te komen.
11 uur geleden
