2min

Conclusie

De wisseling tussen Infinity Ward en Treyarch zorgt er voor dat Call of Duty ieder jaar weer als een frisse, volwaardige game op de markt kan verschijnen. Vooral op multiplayergebied staat de serie nog altijd zijn mannetje. Treyarch heeft de succesformule opnieuw weten te voorzien van een aantal verbeteringen, waarbij vooral de indeling in wedstrijden gebaseerd op je niveau spelers moet motiveren om terug te blijven komen.
Ook de singleplayer mag er wezen en kent zowel een aantal sterke als zwakke punten. De twee verhaallijnen is een leuke manier van vertellen, maar er zit wel een opvallend kwaliteitsverschil tussen een aantal levels.

Gelukkig zijn er genoeg momenten waarmee Black Ops II zich onderscheidt van de standaard shooters, zoals het schieten op een helikopter vanaf een paard of een sprong vanuit een vliegtuig, waarna een vlucht volgt die toch wel enige adrenaline oproept.

Grafisch gezien heeft Treyarch zijn zaakjes ook prima in orde. De wereld leeft en ziet er realistisch uit. Animaties zijn spoepel en de First Person-camera maakt de speler extra betrokken. Wat minder vrolijk werd ik van de voice-acting, maar daar is nog mee te leven. De matige A.I. en de korte tijd waarin je bent hersteld van een zekere dood halen de uitdaging wel behoorlijk uit de game. Het is dan ook opnieuw de multiplayer die de spelers een jaar geboeid moet houden, iets wat toch ongetwijfeld zal lukken.
8.8
  • Multiplayergames gebaseerd op vaardigheid;
  • Toffe locaties singleplayer;
  • Gadgets en uitrusting;
  • Goede besturing;
  • Zwakke A.I. van tegenstanders;
  • Vervelende voice-acting;
  • Zombie-modus kreeg niet dezelfde aandacht als de rest van de game;