Review: Black

Black Beauty

Nu de inhoud van het spel wel besproken is, blijft er nog één belofte over, namelijk de volgende:

Laat ik vantevoren even zeggen dat ik dus hier alleen voor de Xbox versie spreek en van wat ik gehoord heb kan hetgene wat hierna komt niet helemaal opgaan voor de PS2.

Het zwarte goud
Want wat wil het geval? Black is gewoon één van de mooiste shooters die op dit moment verkrijgbaar is voor de Black Box van Microsoft.
Het is zeer knap wat de dames en heren van Criterion nog uit het apparaat weten te persen. Sommige levels hebben echt een goede sfeer en zien er ook zeer goed uit. Ook was er eigenlijk geen moment sprake van plotseling opdoemende gebouwen en de objecten zijn vanaf grote afstand zichtbaar.


De explosies, kogelinslagen, instortende gebouwen, uiteenspattende ruiten, versplinterend hout en vliegende brokstukken worden zonder enige moeite op het scherm getoverd, wat absoluut ten goede komt aan de actie in het spel.
Zoals ik al eerder aangaf zijn de wapens ook zeer gedetailleerd en kogelhulsen vliegen in het rond en blijven ook op de grond liggen en datzelfde geldt voor lichamen en andere objecten. De licht- en misteffecten zijn daarnaast ook zeer goed gelukt!

Sound of Music
Deze grafische pracht wordt ondersteund door prachtige geluidseffecten. Inslagen klinken zeer realistisch en soms krijg je zelfs het idee dat je buurjongetje zojuist zijn voetbal door je raam geschopt heeft. Inslagen van RPG’s en explosies van gebouwen gaan gepaard met doffe dreunen en zelfs de inslagen van kogels op kevlarvesten van vijanden heeft een eigen geluidseffect.

De soundtrack van het spel wordt verzorgd door een philharmonisch orkest en is zodanig aanwezig dat het een mooie aanvulling op het spel is, zonder dat het gaat irriteren.

Geen loze belofte van EA dit keer dus!