Review: Honor 3C – Heeft vooral bestaansrecht door lage prijs

Conclusie

Dankzij de lage prijs is de Honor 3C een redelijk goed product, maar absoluut niet zonder haken en ogen. Honor slaagt er in mijn ogen niet echt in om een gelikt alternatief voor bijvoorbeeld de Moto G te creëren, daarvoor zijn er gewoon te veel onregelmatigheden aan deze smartphone.

Met een Android-versie van meer dan twee jaar oud kan je in mijn optiek bijvoorbeeld niet beweren dat je naar de klant luistert. De klant roept zich ongetwijfeld niet schor om een Android-versie van meer dan 2 jaar oud. Vraagt de consument wanhopig om een saai ontwerp, geen verlichting in de knoppen en een lading aan voorgeïnstalleerde apps waarvan het nut uiterst twijfelachtig is? Ik vermoed dat het antwoord ook hier negatief is. Ook de chipset in de Honor 3C weet in de benchmarks bar weinig voor elkaar te boksen, Android draait gelukkig nog wel redelijk soepel, maar vloeiend spelende games kan je wel op je buik schrijven.

De zaken die de Honor 3C alsnog een bestaansrecht geven zijn bijvoorbeeld de dualsim-ondersteuning, de relatief hoge schermresolutie, een nette accuduur, maar natuurlijk vooral die nette prijs van 140 euro. Voor dit bedrag kan je met gemak een slechtere telefoon kopen bij Honor’s concurrenten. Als je voor dit maximumbedrag per se een smartphone met een scherm van 5 inch wilt hebben, kan je misschien zelfs geen beter toestel vinden. Maar leg je een klein beetje bij, dan zijn er opties die al weer heel wat beter zijn.

De Honor 3C is wat mij betreft geen symbool voor een doorbraak in het lage segment, zoals Motorola en Nokia de afgelopen jaren dat juist wel voor elkaar wisten te boksen. Honor wekt momenteel vooral veel verwachtingen, maar maakt daar nog ruim onvoldoende van waar.