Inleiding
Met de nieuwe Sandy Bridge-processoren introduceert Intel opnieuw een processorlijn welke garant zou moeten staan voor bijzonder goede prestaties, tegen een prijs vergelijkbaar met de vorige serie processoren, namelijk de Nehalem’s. Dat Intel ertoe in staat is om voor een dergelijke prijs een significant beter product aan te kunnen bieden, is iets wat de processorfabrikant in de loop der jaren wel bewezen heeft. Verderop in dit artikel staan voldoende benchmarkresultaten om te kijken waar deze processoren nou precies staan.
De nieuwe Sandy Bridge-processoren worden ook meteen geplaatst op een splinternieuwe socket, welke 1155 contactpunten telt en daarom de naam ‘LGA 1155’ meekrijgt. Deze moet dus niet worden verward met de voorgaande i5 en i7 processoren welke op een 1156 socket werden geprikt.
De belangrijkste vernieuwing en verbetering ten opzichte van andere processoren van Intel is dat deze processoren een geïntegreerde grafische chip bevatten waarmee de processor dan ook zelf te gebruiken is voor het afspelen van games en andere grafische taken. Natuurlijk moet niet verwacht worden dat deze processoren nu de grafische kaarten van AMD en nVidia zullen vervangen, maar voor de minder eisende gebruiker is dit zeker een mooie feature. Hoewel er in de vorige generatie i5 en i3 ook al enkele processoren waren met ingebouwde GPU is de techniek nu een stuk volwassener geworden en ontwikkeld op een 32 nm procedé.
De Sandy Bridge-processoren zijn ontwikkeld voor een 32 nm-procedé en springen daarmee ook efficiënt om met het stroomgebruik. Verdere methoden om energiegebruik binnen de perken te houden zijn de Intel Turbo Boost- en Hyper Threading-technologiën.
In deze review gaan we in op de prestaties van de Sandy Bridge-processoren en bespreken we tevens het stroomgebruik van Intel’s nieuwe processoren.
50 minuten geleden
