3min

Tags in dit artikel

, , ,

Inleiding

Het is vroeg in de ochtend als ik wakker gemaakt word door mijn vrouw. Langzaam open ik mijn ogen, maar het felle licht van een lantaarn doet ze gelijk weer sluiten. Opnieuw probeer ik mijn ogen te openen. Langzaam maar zeker wennen mijn ogen aan het licht en zie ik dat mijn vrouw Susan degene is die met de lantaarn voor m’n bed staat. "Hey Joe", roept ze, "lekker geslapen?". Met een knorrend geluid geef ik antwoord en stap ik uit mijn bed. Susan vertelt me dat het nog niet helemaal goed gaat met mijn zoon Jack. Hoogstwaarschijnlijk heeft hij een griep te pakken. Ik loop even naar zijn bed toe en streel hem lichtjes over zijn hoofd. Omdat het niet meer veilig is aan het aardoppervlak wonen mijn familie en de rest van het verzet onder de grond. Ik draai nog een keer mijn hoofd om en kijk hoe Jack er vredig bij ligt. Mijn weg vervolgt zich nu door de ondergrondse gangen van het verzet en ik kom hier en daar bekenden tegen die vragen hoe het met Jack gaat. Aan weerszijde van de deze tunnels bevinden zich verwoeste muren of houten balken die de gangen maar net in stand weten te houden.

Na een flink stuk tunnels te hebben doorploegd, kom ik bij mijn vriend Dale aan die het vijandelijke wapen, de Bullseye, heeft weten te bemachtigen. Ik krijg het in m’n handen gedrukt en mag ’t wapen uitproberen op de schietbaan. Na een paar schoten te hebben gelost, valt plotseling het licht uit. Iedereen is in paniek, maar op een andere manier dan dat ik gewend ben. Je kon een speld horen vallen, zo stil was het. Ik ren zo snel als ik kan naar een kamer die het ondergrondse tunnelstelsel via een stevige deur scheidt met het aardoppervlak. Samen met een maat van mij open ik deze deur om te zien wat er aan de hand is. Via de tunnel die achter deze deur ligt kom ik in een bar met dichtgetimmerde ramen. Door de gleuven van de houten planken zien we beweging. Ik hoop dat ik het mis heb, maar iedereen weet het al, welk gevaar zich bevindt aan de buitenkant van deze muren.

Langzaam loopt mijn maat naar een dichtgetimmerd raam en gluurt voorzichtig tussen de gleuven door. "Volgens mij zijn ze weg", fluistert hij en loopt enkele stappen naar achteren. Zijn voet raakt zijdelings een glazen fles aan en deze valt om op de grond. De spanning is om te snijden. Iedereen vraagt zich af of de Chimera dit gehoord hebben. Na enkele seconden doodse stilte ben ik er zeker van dat deze gemuteerde wezens het niet hebben gehoord. Plotseling slaan twee armen door de houten planken heen en slepen mijn maat naar buiten. Zo snel als ik kan, trap ik de deur in en geef dit akelige wezen de volle laag met mijn geweer. Helaas is het voor mijn maat te laat. Hordes Chimera komen op me afstormen en ik maak me klaar voor een hevig gevecht.



Dit zou het begin kunnen zijn van een spannend boek, maar niets is minder waar. Dit verhaal speelt zich af in het derde deel in de Resistance-serie die alleen door de PlayStation 3-gebruikers te spelen is. Dit keer speel je geen Nathan Vale, maar Joe Capelli, een verzetsstrijder die de toekomst van de wereld in handen heeft. Door een virus dat is uitgebroken in 1906 zijn flink wat mensen gemuteerd. Als dit zo doorgaat, sterft de mensheid uit en zal het gemuteerde ras genaamd de Chimera de overhand nemen. Volgens velen is Joe de enige man die een kans heeft om de Chimera uit te roeien. Joe zelf voelt er weinig voor, maar als Susan vertelt dat zij een goede toekomst voor haar zoon wil, heeft Joe geen keus en gaat hij richting New York om daar de grootste Chimera-toren te vernietigen. Zijn reis zit vol verrassingen zoals vriendschap, verraad en gevangenschap.