3min

New York Groove

Voor de diehard-fans hoef ik natuurlijk niet uit te leggen wat de Nanosuit is, maar voor de mensen die onbekend zijn met de serie zal ik toch nog even kort uitleggen waarom dit pak nu zo speciaal is. Om te beginnen ziet dat pak er al gewoon bad-ass uit en zal een vijand wel twee keer nadenken voordat hij de trekker overhaalt. Gelukkig heeft het pak meer positieve eigenschappen dan alleen dat. Door de kleine vezels waaruit het pak bestaat, is het mogelijk om deze allemaal gelijktijdigheid samen te trekken waardoor het pak zo sterk wordt dat er geen kogel doorheen kan. Ook zijn deze vezels in staat om zich zo te plaatsen, dat de gebruiker van het pak als het ware onzichtbaar wordt. Ook kan je extra hoog springen en harde klappen uitdelen.

Maar alles komt met een prijs, en deze functies verbruiken veel energie en kunnen niet gelijktijdig geactiveerd worden. Is de energie van het pak op, dan ben je vrijwel kansloos in een gevecht. De keuze is dus aan jou: Ga je voor de Stealth-aanpak of ga je met maximale armor het gevecht aan?


Wat meteen opvalt is dat de wapens weer behoorlijk identiek zijn. Dezelfde wapens die we al in het vorige deel tegenkwamen zitten hier ook weer in. Ook hebben de wapens weer dezelfde attachments die je naarmate het spel vordert vrijspeelt. Persoonlijk vind ik dit erg jammer, omdat nieuwe wapens toch weer een ander gevoel geven. Nu kreeg ik toch meer het idee dat ik gewoon extra content voor Crysis 2 aan het spelen was. Dit komt ook doordat de campaign in 5 à 6 uur is uit te spelen, terwijl we de vorige keer toch zeker 12 uur bezig waren voordat de aftiteling in beeld verscheen. Nu zorgen de verschillende manieren van aanvallen -stealth of lekker knallen- er wel voor dat een tweede keer doorspelen alles behalve saai is, maar je richt je toch al snel tot de multiplayermode.

Gelukkig is er ook een nieuw wapen toegevoegd aan het spel, wat de laatste tijd erg populair is onder ontwikkelaars. Zo zagen we de boog al eerder verschijnen in Assassin’s Creed 3, Far Cry 3 en binnenkort ook in Tomb Raider. Ook in Crysis kan de boog weer op verschillende manieren worden gebruikt, maar is toch vooral bedoeld om het sluipen gemakkelijker te maken. Vooral omdat als je onzichtbaar bent, je ook onzichtbaar blijft als je een pijl af schiet, in tegenstelling tot het gebruik van andere wapens. Daarnaast zijn er ook explosieve pijlen, waarmee je zelfs een helikopter uit de lucht kan schieten.


Ook de Nanovision waarmee je vijanden kan markeren en tactisch kan uitschakelen is weer terug. Ook kan je hiermee wapens van je tegenstander hacken, zodat jij het vuile werk niet hoeft te doen. De infraroodvisie is ook weer aanwezig, maar net zoals in deel twee zal je die nauwelijks tot nooit gebruiken, mede omdat het spel je nooit echt dwingt om hier gebruik van te maken.

Al met al was de singleplayermode niet verkeerd om te spelen, maar het mist de originaliteit die ik juist verwacht van zo’n spel. Juist doordat het spel zo loopt te pronken met graphics, mist het de verslavende factor en kreeg ik al snel een dertien in een dozijn-gevoel. Op den duur werd ook dit spel weer zo eentonig dat ik met maximale armor naar de niet erg uitdagende eindbaas ben gesprint en het spel heb voltooid. Maar ik moet ook eerlijk zijn, het einde was prachtig. Een einde waar spellen zoals Assassin’s Creed en Mass Effect nog een puntje aan kunnen zuigen.