3min

Tags in dit artikel

, , , , , , , ,

Hack and Slash

Mijn eerste indruk van het spel was dat het allemaal wel erg eenvoudig in elkaar was gezet. Na een tutorial van twee minuten, waarin wordt uitgelegd hoe je moet slaan en schoppen, werd ik al in het verhaal gegooid. Na een paar minuten vijanden te hebben geslagen en geschopt, werd ik het spel al een beetje zat. Maar hoe meer progressie ik maakte, hoe meer nieuwe dingen ik leerde. Zo moest ik al rennende raketten ontwijken, door middel van quick-time events vijanden neermaaien en kon ik met mijn zwaard elk willekeurig lichaamsdeel van mijn tegenstanders afhakken. Ook hekken, lantaarnpalen en auto’s kunnen helemaal aan gort worden geslagen, op een zeer verzadigende manier. Ik begon zowaar plezier te krijgen in de game.


Nog wat later in het spel krijg je aan het einde van elk gevecht een beoordeling, die kan variëren van S, wat enorm goed is, tot D, wat enorm slecht is. Aan de hand van deze prestaties krijg je een beloning in de vorm van Battlepoints. Hiermee kan je Raiden dan weer upgraden, zodat hij nog meer brute aanvallen kan uitvoeren of zichzelf juist beter kan verdedigen. Daarnaast zijn er secundaire wapens, zoals een RPG of een stel handgranaten, die altijd handig van pas komen.

Buiten dat is Raiden een cyberbot, wat betekent dat hij energie nodig heeft om zijn aanvallen uit te voeren. Energie is moeilijk te vinden, maar als je de vijanden afmaakt door middel van de free blade mode, kan je alle overbodige lichaamsdelen weg hakken en zo de energiebron van je vijanden, die overigens ook cyberbots zijn, als het ware stelen en voor jezelf gebruiken.

Het spel weet ook het vechten met het freerunnen goed te combineren. Het vechtsysteem zelf zit ook leuk in elkaar en vooral als je een nieuw gebied voor het eerst inloopt is het handig om je vijanden eerst op te sporen. Zo kan je nog een paar van dit soort duistere figuren op een stille manier uitschakelen, voordat alle troepen achter je aan komen. Ben je eenmaal ontdekt dat is het mogelijk om te ontsnappen, maar dit is makkelijker gezegd dan gedaan. Het is dan veel leuker om de strijd aan te gaan, en ervoor te zorgen dat lichaamsdelen in het rond vliegen.


Ook de eindbazen zijn erg leuk bedacht en echt een uitdaging om te verslaan als je op het hoogste niveau speelt. Op de meest brute manier moet je deze reusachtige, maar ook kleinere, vijanden verslaan. Dat leidt tot epische gevechten waarbij het freerunnen samen met het vechten en de quick-time events goed wordt gecombineerd.

Mocht je het spel na een flinke tien uur hebben uitgespeeld, dan kan je altijd nog de VR-missies doen, die eigenlijk soort challenges zijn in een level. Aardig bedacht, maar dit zijn meer extra missies voor de diehard-fans die het hoofdverhaal van top tot teen kennen en nu wel eens even iets anders willen doen.