Review: Pidgin

Uiterlijk

Uiterlijk

Het eerste dat opvalt wanneer Pidgin opgestart wordt is het interface-schermpje waarop men een account kan aanmaken. Door op de knop toevoegen te drukken is het gemakkelijk een nieuw account toe te voegen op de eerder genoemde protocollen.

Afhankelijk van het protocol vult men wat gegevens in en het programma meldt het account aan. Dat gebeurd allemaal heel simpel.

Ik kies ervoor om een MSN-account aan te melden. Ik geef mijn gebruikersnaam, schermnaam en mijn wachtwoord op en ik wordt aangemeld.


Het eerste wat me opvalt wanneer ik aangemeld ben, is de simplistische weergave. Zo heb ik, bij opstarten, enkel en alleen mijn contacten. Geen rotzooi dus. Ik heb een overzicht van mijn groepen, die ik goddank in en uit kan klappen. Van mijn contactweergave is de status, de gebruikersnaam (of een alias die de gebruiker zelf opgeeft), de ondernaam en een avatar zichtbaar. Voldoende dus.


Een voordeel is wel de ondersteuning van systeemlogboeken. Zo houdt het logboek bij welke contacten zich aan en afmelden en hoe het met je eigen status gesteld is. Er zijn uiteraard, omdat het logboek vrij groot kan worden, zoekfuncties aanwezig.

Gebruikersvriendelijkheid

Door het ‘cleane’ uiterlijk is Pidgin vrij gebruikersvriendelijk. Zoals ik al eerder zei, is het toevoegen van een account heel simpel. Ook straalt Pidgin rust uit en daardoor blijft alles overzichtelijk.

Uitbreidingsmogelijkheden

Het is mogelijk om Pidgin uit te breiden met plug-ins. Hierbij moet je denken aan kleine dingen die je kunt aanpassen. Dus geen grote add-ons zoals Messenger Plus! Live voor Windows Live Messenger.