2min

Tags in dit artikel

, , , ,

Singleplayer

De singleplayer optie is gemakkelijk onder de knie te krijgen. Je eerste auto is een afgetrapte Volkswagen, type 2 busje uit het jaar nul. Zijn snelheid is uitermate belabberd, net als zijn rijgedrag en driftmodes. Wel is hij qua stevigheid beter dan de meeste auto’s die je in het spel voorbij scheuren. Maar ach, laten we wel wezen… Met een acceleratievermogen van dikke stront in een trechter lijkt ook geen andere weggebruiker tegen je aan te kunnen botsen!


Nadat is gekozen voor deze spectaculaire snelheidsduivel, kun je eindelijk de weg op. De besturing is inderdaad zoals het introfilmpje aangeeft, eenvoudig. Een knop voor gas, een knop voor de rem en deze twee samen, dat maakt slippen, oftewel een drift. En hierin zit dan ook de fun. Het driften maakt het spel leuk. Sterker nog: daar is Nitro op gebaseerd. Je krijgt hiervoor ‘nitro’, een boost, die je direct weer kan inzetten. Dit is ook wel nodig, want wanneer je drift remt je auto enorm af. Maar dit maakt het wel erg leuk en uitdagend.


Verder zijn de verschillende opties, zoals eerder al vernoemd, leuk om in de singleplayer te spelen. Een driftkampioenschap, een afvalrace en helemaal lollig: de radarrace zijn zeker leuk bedacht. Vooral deze laatste heeft wat weg van NFS: Most Wanted Member. Want wanneer je te hard rijdt, krijg je een bonus in plaats van een boete. Een lastigheidje in het spel is het plotseling opdoemen van de politie. Wanneer je namelijk drift wordt dit gespot door de ijzeren wet, die plots de achtervolging op je inzet. Uiteraard kun je dit snel ongedaan maken door over een ‘politiebadge’ te rijden. De politieauto zal jouw vriendelijk voorbij scheuren en je voorganger proberen te rammen. Leuk bedacht, maar o zo ‘old school’.