Een tijd geleden heb ik me verdiept in hoe je radio-frequency (RF)-interventie in WLAN-implementaties kunt voorkomen. Dit is namelijk een veelvoorkomend probleem voor iedereen die gebruikmaakt van wifi. Op basis van de leverancier die je kiest is het mogelijk om de architectuur die jouw netwerk gebruikt te beheren. De enorme vraag naar snel en flexibel internet wordt met de komst van de nieuwe wifi-standaard 802.11ax beantwoord. Maar wat is nu nog het belang van het inrichten van je wifi-architectuur?
De belangrijkste verschillen tussen WLAN-architecturen zijn te vinden in de ‘waar’ en ‘hoe’ van het besturingssysteem. Breed genomen zijn sommige leveranciers gebaseerd op controllers en andere leveranciers gefocust op gedistribueerde intelligentie en worden dus als controllerloos gezien. In werkelijkheid is het een stuk ingewikkelder, zoals ik in deze blog verder zal toelichten.
Introductie van wifi
Toen aan het eind van de jaren negentig wifi voor het eerst werd geïntroduceerd, waren de meeste access points (AP’s) zelfstandig geïsoleerde verbindingspools en meestal alleen bedoeld om internettoegang te verlenen. Begin 2000 werd het duidelijk dat wifi op de een of andere manier tot het bekabelde netwerk moest gaan behoren. De kosten die nodig waren om access points zelfstandig beslissingen over een netwerk te laten maken – en de verwerkingskracht hiervan – was op dat moment onbetaalbaar. Dit had als gevolg dat er een gecentraliseerde controller werd ontworpen, waarin access points werden verspreid over een faciliteit en teruggestuurd naar een of meer controllers. Op deze manier was de controller voervolgens verbonden met het bekabelde netwerk.
De controller handelde de complexe beslissingen zoals firewalling, toegangscontrole, authenticatie en roaming af. Dit vereiste verkeer om van het access point naar de controller en weer terug te reizen, maar op dit moment werd deze vertraging niet gezien als een belangrijk obstakel. Beheer en controle waren gecentraliseerd en wifi trad toe tot het netwerk.
De nadelen van controllers
Helaas waren deze gecentraliseerde controllers niet zonder nadelen. Vanwege de aard van hun verbinding, werd elk controllermodel ‘afgetopt’ op een bepaald aantal toegangspunten. Dit leek geen probleem, totdat het nodig was om een access point te kopen die ‘één te veel’ was, waardoor er een dure nieuwe controller moest worden aangeschaft. De controllers zelf werden een groot storingspunt en vereisten de aanschaf van overbodige controllers op plaatsen waar wifi als zeer belangrijk werd beschouwd. Deze gecentraliseerde controller-architectuur bestaat vandaag de dag nog steeds, maar de noodzaak ervan is verdwenen.
In het afgelopen decennium zijn de kosten van de verwerkingskracht fors gedaald door de komst van betaalbare en krachtige mobiele aanbieders. Sommige WLAN-leveranciers die in deze periode zijn ontstaan hebben hun producten vanaf de basis opgebouwd met een zeer capabele verwerkingskracht en deze hiermee financieel beschikbaar voor iedereen gemaakt. Deze leveranciers bouwden een netwerksysteem waarbij er geen centrale controller meer nodig was. Met dit nieuwe model communiceren toegangspunten met elkaar op een manier die vergelijkbaar is met de manier waarop routers op internet communiceren: de besturing wordt gedistribueerd. Het managen hiervan blijft gecentraliseerd, wat resulteert in een veel goedkoper en efficiënter model dat eenvoudig te schalen én gemakkelijk te beheren is.
Deze architecturen – van gecentraliseerde controllers tot gedistribueerde controllerloze – vormen de twee uitersten in besturing voor WLAN’s. Omdat de gedecentraliseerde controllerloze-architecturen aan populariteit wonnen, creëerden of kochten verschillende op controller gebaseerde leveranciers hun eigen controllerloze WLAN-aanbod. Ondanks dit bleven ze ook hun controller gebaseerde producten verkopen. Maar, het op controller gebaseerde model ligt de laatste jaren steeds vaker onder vuur. Dit is te verklaren door verschillende problemen, waaronder:
- Een gebruiker kan te maken krijgen met ernstige vertraging in het netwerk of storingen bij het veranderen van locatie. Dit komt door het overschakelen van AP’s die kunnen verschillen in verwerkingskracht. Dit is vooral te merken bij gevoelige bestanden zoals video’s.
- Naarmate AP’s beter worden in het verwerken van data en de snelheid toeneemt, wordt de hoeveelheid verkeer die naar de controller wordt teruggestuurd steeds onhoudbaarder. Bij een netwerk dat is ontworpen om gegevens door te sturen naar een centraal besturingspunt, zoals het is in het op controller gebaseerde model, is er geen manier om meerdere gigabit-per-seconde gegevens over meerdere controllers te balanceren. Sommige leveranciers hebben bovendien een controller-upgrade nodig om 802.11ac te ondersteunen.
Als we vooruitkijken naar de komst van 802.11ax is het belangrijk om jezelf de volgende vraag te stellen: kan mijn leverancier oudere AP’s met 802.11ax AP’s mixen en matchen zonder dat er dure hardware-upgrades nodig zijn?
Dit is een ingezonden bijdrage van Alexandra Gates, Senior Product Marketing Manager bij Aerohive Networks. Via deze link vind je meer informatie over de netwerkproducten van het bedrijf.
11 uur geleden
