2min

Tags in dit artikel

, ,

Onderwaterpracht

Nieuwe omgevingen en vijanden


Je bezoekt dus net als in het eerste deel weer de onderwaterstad Rapture. De vrees van veel fans was dat het qua spelomgeving heel erg een herhaling zou worden van het eerste deel. De unieke stijl van Rapture was erg goed uitgevoerd, maar variatie er op zou lastiger worden volgens velen.

Gelukkig is van een déjà-vu geen sprake, de omgevingen lijken in sommige opzichten wel op degene die we al gezien hebben, maar voelen stuk voor stuk weer uniek aan. Alle levels zijn zorgvuldig ontworpen, en elke omgeving heeft een totaal andere setting dan de vorige. Zo is er een level met theaters en bioscopen, een level met laboratoria en een level waar de zee flink heeft huisgehouden en de omgeving vol zit met planten en zeepokken. Stuk voor stuk goed ontworpen omgevingen waarin je wordt uitgenodigd om alle hoekjes te verkennen. Dat heeft overigens ook zin als je meer geld en munitie wilt vinden, maar ook verborgen audio-opnames zijn vaak te vinden op plaatsen waar je voor het verhaal niet hoeft te komen.


Tevens zijn er een aantal nieuwe vijanden in het spel te vinden. Naast de normale Splicers, die je in verschillende varianten hebt, zijn er nu ook Brute Splicers; grote bullebakken die het van hun fysieke kracht moeten hebben. De meest uitdagende vijanden in het spel zijn de Big Sisters, waar je echt op voorbereid moet zijn. Als je tijdens het vechten even niet oplet leg je zo het loodje.

Sfeervol maar achterhaald


De wereld van Rapture is wederom erg sfeervol in beeld gebracht, alles in het spel draagt hier aan bij. Grafisch is de jaren 60-stijl goed uitgevoerd, de muziek en dialogen klinken ook alsof ze in die tijd horen en de belichting maakt alles helemaal af. Voeg daar de spannende gevechten met de creepy Splicers, logge Big Daddies en de dodelijke Big Sisters aan toe en je hebt een prachtomgeving die je de stuipen op het lijf kan jagen.


Helaas is het wel duidelijk te zien dat de engine zijn beste tijd heeft gehad, de game is ontwikkeld op Unreal Engine 2.5, met wat dingen van de Unreal Engine 3.0 er in. Dit kan echter niet verhullen dat het spel grafisch gewoon achterhaald is. Vergelijk de modellen van de personages maar met een game als Mass Effect 2 of Assassin’s Creed II. Het detail is ver te zoeken, maar door het slimme gebruik van licht, of liever het gebrek aan licht, zorgt 2K er voor dat het vaak niet opvalt. Er zijn helaas ook genoeg momenten waar textures voor je neus nog ingeladen moeten worden en dat is gewoon slordig.