5min

Tags in dit artikel

,

Cloud heeft de toekomst. Daar is vrijwel elke organisatie het over eens. De onenigheid begint bij de bespreking van de meest toonaangevende strategie van het moment. Draait de wereld op hybrid clouds of zetten multiclouds de toon? Een vraag met verschillende antwoorden, afhankelijk van de partij waaraan je het vraagt. In dit artikel scheppen we orde in de chaos.

Anno 1980 had de vraag naar een ondergrond voor applicaties en data een enkel antwoord: on-premises, koning der infrastructuur. Toen vergrootte netwerkdekking, -snelheid en beschikbaarheid. Vroege, succesvolle SaaS-concepten keken in de vroege jaren ‘00 om de hoek. In 2006 verscheen AWS aan de horizon, ‘s werelds eerste volledige cloudalternatief voor een on-premises infrastructuur. Spoel vijftien jaar door en je belandt in de wereld van vandaag. Een wereld waar data door applicaties in servers op honderden kilometers afstand wordt uitgedraaid en met een soortgelijke snelheid als on-premises op kantoren belandt. En een wereld waarin het antwoord op vraag naar infrastructuur allesbehalve eenzijdig is.

Diversiteit bemoeilijkt de boel. Technologie ontwikkelt snel genoeg om het profiel van de optimale IT-strategie – de felbegeerde ‘koning der infrastructuur’ – met elke drie à vier jaar te veranderen. Zo werd cloud-only jarenlang door woordvoerders van AWS verkondigd als de allerbeste weg. Organisaties werden geadviseerd om volledig van on-premises af te zien en zo snel mogelijk te investeren in volledige migraties naar de cloud. De toekomst van wereldwijde grootbedrijven zou zich in de datacenters van externe partijen afspelen. Onzin, weten we inmiddels. De toekomst is niet zwart of wit. De toekomst heeft meerdere kleuren – of je dit nu multi of hybride noemt.

Van de schroothoop naar de cloud

Vandaag de dag streven de meeste organisaties ernaar om applicaties en data in zowel bedrijfseigen kantoren en datacenters als de datacenters van externe partijen te kunnen huisvesten en beheren. Oftewel: on-premises, in private clouds én in public clouds. De combinatie staat haaks op de voorspellingen die in de jaren ‘00 door cloud-only-fanatici werden gedaan. Organisaties kiezen niet voor het een óf het ander, maar infrastructuren met meerdere, verbonden locaties. 

De verklaring van een keuze voor een private én public cloud is eenvoudig. Regionale regelgeving, privacy en eigen grip op data en applicaties zijn veelgehoorde argumenten. Redenen voor de betrekking van on-premises zijn daarentegen relatief nieuw. Opnieuw kijkt de doorontwikkeling van netwerkdekking en -snelheid om de hoek. Data is nou eenmaal over een groter gebied en op een hoger tempo uit te wisselen dan tien jaar terug. Wilde je bestaande on-premises-applicaties toentertijd naar de cloud verplaatsen, dan was volledige herontwikkeling de gangbaarste optie. De serverkasten waarop deze applicaties draaiden belandde op de schroothoop, of staan nog altijd stof te vangen. Vandaag de dag kunnen de applicaties en servers blijven staan. Data is relatief eenvoudig te virtualiseren. Dankzij de komst van API’s en SD-WAN’s hoeven organisaties de applicaties niet meer te herontwikkelen.

Het eerdergenoemde streven naar applicaties en data in on-premises, public clouds én private clouds wordt plotseling logisch. In tegenstelling tot tien jaar terug zijn netwerken toereikend genoeg om on-premises en cloud data te synchroniseren. On-premises investeringen hoeven niet langer weggegooid te worden om oudere applicaties in een cloudmodel te kunnen verwerken.

De meeste organisaties zijn hiervan op de hoogte. Denodo Cloud Survey 2021 stelt dat 35,8 procent van alle wereldwijde organisaties in het afgelopen jaar workloads uitrolde in een ‘hybride’ cloudinfrastructuur. Iets meer dan 24 procent deed dit in de private cloud; ongeveer 16 procent in de public cloud en slechts 9 procent in de multicloud. 

Met de eerst- en laatstgenoemde term belanden we bij een belangrijk onderwerp: het verschil tussen de multicloud en hybrid cloud. Als oplettende lezer is het je mogelijk opgevallen dat we tot nog toe geen expliciet label hebben gehangen aan organisaties die data en applicaties tussen on-premises, private en/of public clouds manoeuvreren. Het is duidelijk dat dergelijke organisaties in de meerderheid zijn, maar de manier waarop hun aanpak wordt omschreven loopt uiteen.

Het taalprobleem

De verwarring werd eerder dit jaar onderstreept door een Flexera-rapport met een soortgelijke onderzoeksvraag als de Denodo Cloud Survey. Waar Denodo stelt dat 9 procent van organisaties een multicloud-strategie hanteert, zegt Flexera dat het aandeel 92 procent betreft.

Je zou denken dat het ene rapport appels onderzoekt – en het andere peren. Geen slechte gok, maar in werkelijkheid ligt het probleem aan definities. Om het fenomeen te begrijpen is een basisbegrip van termen multicloud en hybrid cloud van belang.

Multicloud wordt van origine gebruikt om te beschrijven dat een organisatie diensten van verschillende public cloud-organisaties gebruikt. Bijvoorbeeld: block storage via zowel Azure Blob als Amazon S3, twee aparte licenties. Uit de rapporten blijkt dat de onderzoekers instemmen dat we pas van een hybrid cloud spreken als applicaties en data zich vrij tussen meerdere locaties – private en public – kunnen bewegen. Dat kan, zoals we eerder beschreven, gefaciliteerd worden door de synchronisatie van data en het gebruik van API’s. 

Flexera impliceert echter dat elke hybrid cloud in essentie een multicloud is. Vanaf het moment dat er een brug wordt geslagen tussen de clouddiensten, applicaties elkaar kunnen vinden en data vrijuit in beide omgevingen beweegt, spreekt de onderzoeker van een hybrid cloud. Kortom: elke hybrid cloud is een multicloud, maar niet elke multicloud is een hybrid cloud. 

Denodo ziet het anders. De onderzoeker stelt dat meerdere, afzonderlijke clouds een multicloud vormen. Vanaf het moment dat de clouds verbonden worden spreekt het van een hybrid cloud. Geen enkele multicloud is een hybrid cloud – en geen enkele hybrid cloud is een multicloud.

De onderzoekers zijn niet de enige twee organisaties met een andere kijk op betekenissen. HPE zegt dat de hybrid cloud slechts een middel is voor multiclouds: een naam voor het verlengstuk waarmee meerdere omgevingen worden verbonden, maar absoluut geen definitie van de overkoepelende infrastructuur. Dat zou zonder twijfel de multicloud zijn. Aan de andere kant heb je VMware. De organisatie stelt dat alle infrastructuren met clouddiensten van meerdere leveranciers onder de noemer van multicloud vallen, ongeacht of deze diensten wel of niet met elkaar zijn verbonden. Volgens VMware verandert de betekenis van multicloud naar hybrid cloud zodra er een private cloud in de infrastructuur wordt verbonden.

Het is allemaal wat verwarrend. Gelukkig zitten we uitsluitend met een taalprobleem. Hoewel het daardoor lastig is om onderzoeken en definities te gebruiken om de meest toonaangevende cloudstrategie aan te wijzen, hebben hybrid en multiclouds in de praktijk voldoende overeenkomsten om van een trend te kunnen spreken. 

De oplossing

Cloudstrategieën met een focus op het een of het ander sterven uit. Soms is het voordelig om twee afzonderlijke public cloud diensten te verbinden en een private cloud af te zonderen. In andere gevallen bereikt de toevoeging van een private cloud een nog beter resultaat. Daar stemmen de meeste organisaties mee in. Het is onbelangrijk dat HPE vervolgens niet van een hybrid maar multicloud spreekt – en VMware andersom. De keuzevrijheid staat centraal. Het kunnen benutten van de middelen die op een gegeven tijd en plaats beschikbaar zijn. De mogelijkheid om data en applicaties vrijuit tussen clouds te loodsen. Of juist niet, afhankelijk van de aanpak die voor een bepaald vraagstuk, in een bepaalde periode, optimaal werkt.

De vraag naar onafhankelijkheid van de pasvormen die cloudproviders voorschrijven was nog nooit zo groot. Onafhankelijkheid heeft dan ook de toekomst. Die toekomst staat bol van de oplossingen om applicaties, data en workloads in een (spreekwoordelijke) handomdraai in elke omgeving uit te rollen en beheren. Daar gaan we het in een van de volgende artikelen in deze serie uitgebreider over hebben. Zodra dat artikel is gepubliceerd, voegen we de link toe.