De Amerikaanse muziekindustrie gaat aanbieders van illegale muziekbestanden individueel aanklagen, onder dreiging van torenhoge schadeclaims. Maar de gemiddeld downloadende -Nederlander heeft voorlopig weinig te vrezen. We noemen hem Musicman. Hij heeft 500 mp3tjes op z’n computer. Met dank aan Kazaa, het softwareprogramma dat zijn pc verbindt met die van andere liefhebbers met een digitale, voor uitwisseling beschikbare muziekvoorraad. Van de complete Woodstock, de eerste tot de nieuwste van Steely Dan. Net op dít moment stroomt bij Musicman de eerste van Jamai binnen. Voor zijn dochter. Want Musicman gaat door, ook nu de muziekindustrie de jacht op de verspreiders van illegale muziekbestanden heeft geopend. "Alsof ík een advocaat op mijn dak krijg omdat ik een mp3tje heb gedownload."
De Amerikaanse muziekindustrie gaat aanbieders van illegale muziekbestanden individueel aanklagen, onder dreiging van torenhoge schadeclaims. Als je de internetmeetdienst van VNU mag geloven, lijkt het bericht zijn uitwerking niet te missen. Ze stelt vast dat de uitwisselprogrammaatjes als Kazaa kort na de bekendwording ervan, met 15 procent is gedaald: in het geval van Kazaa een afname van 36 miljoen gebruikers wereldwijd. Het is de Recording Industry Association of America (RIAA), vertegenwoordiger van de platenbranche, vooral te doen om de grote jongens, wier aanbod zich in kwantiteit kan meten met het archief van de maatschappijen. Volgens Jonne Boesjes van de NVPI, de Nederlandse equivalent van de RIAA, is er geen reden te veronderstellen dat zulke heavy dealers zich niet ook in Nederland bevinden. Zij verwacht echter niet dat haar organisatie het Amerikaanse voorbeeld volgt. "Wij hebben niet zoals de Amerikanen zon sue-cultuur, waarin met juridische toestanden wordt geschermd." De NVPI ziet meer in ontmoediging door informatie. "We hebben scholen en bedrijven ingelicht dat hun netwerken mogelijk worden gebruikt om illegaal muziek en films te downloaden."
Cachen
Volgens Boesjes veroorzaken de wereldwijde muziekruilbeurzen ook problemen voor internetproviders. Die varen wel bij muziek en film op het internet, want het is goed voor de verkoop van kabel- en adsl-abonnementen. Maar ze zien hun bandbreedte opgeslokt. Volgens directeur Hans Leemans van de Branchevereniging van Nederlandse Internetproviders zijn de meeste netwerken wel degelijk op dat verkeer berekend. Zo niet, dan kun je cachen, zoals provider Wanadoo heeft gedaan: je slaat veelgevraagde bestanden op de eigen server op, zodat Kazaa ze niet op die van anderen hoeft te zoeken.
Lijkt dat niet erg op de centrale opslag waaraan het eens zo populaire uitwisselprogramma Napster juridisch ten onder is gegaan? "Nee", zegt Leemans. "Caching is tussentijdse opslag als hulpmiddel ter ontlasting van je techniek. Dat is volgens de Europese wet geen data-opslag." Volgens Leemans worden providers in de strijd tegen piraterij ten onrechte aangesproken op het feit dat hun gebruikers met het downloaden van muziek auteursrechten schenden. "Je laat de KPN toch ook niet de telefoon afluisteren omdat er misschien iemand zit te vloeken? We kunnen de privacy van onze klanten niet schenden. Het ware beter als de muziekindustrie goede systemen ontwikkelt voor betaalde muziek via internet."
Legale route
Dat gaat gebeuren. Er zijn al maatschappijen die delen van hun catalogus tegen betaling op het web aanbieden. Volgens Boesjes is het moment niet ver dat Musicman voor zijn muzikale maatwerk ook een legale route op de digitale snelweg kan nemen. En ondertussen werken de betrokkenen aan een betere procedure, die het mogelijk maakt de Musicmannen van Nederland aan te pakken als ze zich als de Tommy Mutolas van -de illegale mp3-handel gedragen.
2 uur geleden
