3min

Tags in dit artikel

, ,

MMO gedoemd te falen?

MMO’s op een console, velen hebben hun oordeel daarbij al wel klaar liggen. Zo zou de game geen kans van slagen hebben, aangezien een MMO voor de vele shortkeys een toetsenbord vereist. Gezien het feit dat er inderdaad nog altijd geen grote succesvolle MMO op de consoles aanwezig is, zal er wel een kern van waarheid inzitten. Defiance lijkt daar op het eerste oog ook niet direct verandering in te brengen, aangezien deze niet compleet voor de console is gebouwd. Het zal daarom interessant zijn om te zien hoe Trion de consolevariant een controller make-over heeft gegeven. Een voordeel is misschien dat het om een MMOTPS gaat, ofwel een third-person shooter dus.


Na het installeren en patchen van de game, waar ik in die tijd nog mooi kans zag een halve aflevering van de serie te kijken, krijgen we de mogelijkheid om ons personage te ontwerpen. Helaas valt de diepgang waarin we aanpassingen kunnen doorvoeren behoorlijk tegen. Je krijgt de keuze uit twee rassen; Humans en Irathient, bij beide bestaat zowel een mannelijke als vrouwelijke versie.

Humans spreekt voor zich, lijkt me. Irathients wijken eigenlijk niet zo heel veel daarvan af. Ze hebben een iets andere oog- en huidskleur en hebben wat andere kleine afwijkingen. Na een stoere Irathient gekozen te hebben begin ik aan mijn avontuur. Zoals gezegd in de inleiding begint dat niet zo best, aangezien het ruimteschip waar we ons op bevinden neerstort op Aarde. Daar is gelukkig Cass, een mede-Irathient, die maar al te verbaasd is dat ik nog leef. Snel daarna worden we ook geïntroduceerd aan EGO, een soort A.I. welke zogezegd in je lichaam zit. Handig, toch?

Maar goed, de gameplay dus. EGO helpt met het uitleggen van de controls en verschillende skills. Eerst moeten we op zoek naar een wapenuitrusting, het eerste wat in mij opkwam was: "Oh god, als we maar niet te veel van dit soort ‘zoek’-missies gaan krijgen." Dit is helaas wel het geval. Terug bij EGO mogen we aan de slag met de vier verschillende skills, waarvan we er uiteindelijk één mogen kiezen om mee te beginnen. Skills kunnen dieper uitgewerkt worden met verschillende bonussen. Dat kan door EGO-punten te verdienen, een variant op het bekende XP-systeem. Dit systeem is best aardig en gaat nog redelijk diep.


Bugs en bugs
Eindelijk kan ik echt op pad, want ik ben wel toe aan wat goede actie en heel benieuwd naar wat zich afspeelt op de toekomstige Aarde. Onderweg krijg je verschillende missies aangeboden van zowel EGO als NPC’s. Helaas merk ik dat het spel Defiance voor lange tijd weinig te maken heeft met de tv-serie Defiance. Het spel speelt zich namelijk vooral af in de Badlands, het gebied waar de monsters en bandits zich bevinden. Helaas, want dit gebied ziet er behoorlijk ongeïnspireerd uit. Daarnaast vecht je letterlijk urenlang tegen dezelfde vijanden. Eerlijk gezegd heb ik mijn oordeel al vrij snel klaar; Defiance is geen goede game.

Ondanks het feit dat we te maken hebben met een MMO, voelt dat niet bepaald zo. Tijdens het spelen van een missie kom ik slechts mondjesmaat andere spelers tegen. Ik word door een onbekende uitgenodigd om me bij zijn groep, die alleen uit hemzelf bestaat, te voegen. Na even geholpen te hebben met zijn missie, besluit ik toch weer mijn eigen weg te kiezen. Missie na missie waarbij ik vooral bezig ben met het zoeken van NPC’s en het scannen van objecten. Onderweg opgehouden door oneindig spawnende monsters. Elke keer mondt dit uit op een oninteressant gevecht. Wapens voelen aan alsof ze totaal geen impact hebben en de A.I. van de vijanden is te dom voor woorden. Af en toe kruipen ze achter beschutting, maar in de meeste gevallen rennen ze als een gek naar je toe en achter je aan wanneer je er vandoor gaat. Totdat ze plots vergeten dat je er überhaupt was. De monsters springen een beetje in het rond, zonder enige tactiek.

Dan hebben we ook nog te maken met andere bugs. Kwalijke bugs. Ondanks verschillende patches en beloftes over verbeteringen, komt het nog steeds voor dat missie-objecten niet verschijnen, NPC’s rondvliegen of mensen vastzitten met een voortuig onder de spelwereld.