Gameplay
Mijn grootste angst vooraf was dat het spel onspeelbaar zou zijn voor iemand die niet zo van tennis houdt. Niets bleek echter minder waar. De besturing is zo eenvoudig als het maar zijn kan. Geen ingewikkelde tutorials waarin onmogelijke toetsencombinaties worden uitgelegd, maar gewoon ’to the point’ tennis. Ik kan helaas niet beoordelen hoe dit in eerde uitgaven was, omdat ik deze niet heb gespeeld maar uit een eerdere review van Top Spin 3 op Techzine werd duidelijk dat deze game op bepaalde fronten een moeilijke game was. Dit is absoluut niet het geval bij Virtua Tennis 2009. Het is qua besturing een onwijs toegankelijk spel waarmee de meest casual gamer, die een keer wat anders wil spelen, echt aan zijn trekken kan komen.
Dit is ook mede te danken aan de spelmodi. De standaard spelmodi zijn natuurlijk weer aanwezig, zoals de carrièremode en het online spelen van wedstrijden. De carrièremode kent het gebruikelijke begin. Het maken van een speler door middel van het kiezen van diverse gelaatskenmerken, zoals we inmiddels zijn gewend van diverse andere spellen. Nadat dit is gedaan volgt er een kleine introductie van de mogelijkheden van het spel middels trainingen van de bekende oud-tennisser Tim Henman.
Door het winnen van toernooien is het uiteindelijke doel de nummer één positie te bereiken op de wereldranglijst. Ondanks dat de partijen niet erg lang duren (je hoeft geen langdurige vijf-setters te spelen om te winnen), duurt het wel lang voordat je fatsoenlijke positie hebt bereikt. Wat natuurlijk ook positief is op te vatten, omdat dit de levensduur wel ten goede komt.
Door het spelen van toernooien verdien je geld, wat je uiteraard kunt uitgeven aan diverse kledingsstukken enzovoorts. Ook daalt je fitheid naarmate je vordert. Dit is weer op diverse manieren op te lossen door bijvoorbeeld een energiedrank te kopen wat je gelijk nieuwe (carrière)energie geeft, of door een week vakantie te nemen. Deze is gratis maar kost je een week op de kalender. Een week waarin je geen toernooien kunt spelen die op de agenda staan, dus dat is een keuze die je moet maken.
De AI van de tegenstander is op het laagste niveau niet erg overtuigend. HEt is erg eenvoudig, en zelfs zonder puntverlies, een wedstrijd te winnen. Al is dit op hogere niveause natuurlijk al heel wat lastiger.
Ondanks dat ik de indruk heb dat deze game een hoog arcade-gehalte heeft, wordt dit ook in de carrière-mode nog eens benadrukt. Er zijn diverse, onrealistische, minigames te spelen, zoals het laten zinken van boten binnen een bepaalde tijd met tennisballen die de schepen afvuren, of een soort van tennis-snooker. Ik vind dat dit een beetje afbreuk doet aan het realisme van de carrière-mode. Het is wel leuk om te spelen, maar past hier niet echt in thuis.
18 uur geleden
