Graphics en geluid
GraphicsHet verhaal van Warfighter neemt ons mee naar verschillende plekken over heel de wereld, maar onderscheid tussen verschillende gebieden kon ik amper maken. Veel zand, veel gebombardeerde gebouwen en steeds dezelfde vijanden gaven mij juist het tegenovergestelde idee. Het leek er immers juist op dat ik steeds in hetzelfde gebied aan het vechten was. Juist door die gebrekkige omgevingen kent de singleplayer totaal geen sfeer, en het gebruik van de Frostbite 2.0-engine heeft ook niet echt zijn vruchten afgeworpen.
Nu zullen PC-gamers het totaal oneens zijn met mij, want de Frostbite 2.0-engine, die we ook kennen van spellen zoals Battlefield 3 en Need for Speed: The Run, is toch wel één van de grafische hoogstandje op gamegebied. Maar het grote probleem is dat deze engine alleen optimaal kan functioneren op een game PC van over de tweeduizend euro en wie heeft er nu zo’n beest in zijn slaapkamer staan? De meeste gamers zullen een console hebben, waardoor de graphics een flinke stap achteruit gaan. Helaas voor Medal of Honor resulteert dit in een veel te scherp beeld met fletse kleuren en heel veel zaagrandjes. Na flink wat te hebben geprutst aan mijn tv heb ik het beeld nog enigszins normaal gekregen, maar juist door het aanpassen van de engine zien dingen zoals water, explosies en gebouwen er rampzalig uit.
Daarnaast wordt het singleplayer-verhaal verteld in vorm van bijna levensechte cutscenes. Mede doordat het verhaal zo slecht is en de hoofdpersoon een vrouw heeft die zelfs bij het bordeel afgewezen wordt, heeft het geen indruk op me achtergelaten. Op zich is het wel een goede manier om een verhaal te vertellen, maar een beetje emotie moet dan toch wel van de gezichten af te lezen zijn.
Geluid
Ook met het geluid ondervond ik meer problemen dan me lief was. Heel vaak viel het geluid ineens weg, waardoor ik ineens wel een heel erg stealthy wapen had. Ook een mitrailleur was dan ineens geruisloos en zelfs de achtergrondmuziek was ver te zoeken, het enige wat ik nog hoorde waren de kogels die achter mijn rug in de muur sloegen. Ook tijdens de multiplayer kwam dit probleem meer dan eens voor, waardoor ik geen idee had waar mijn vijand zich bevond.
Voor de rest valt er weinig aan te merken op het geluid. De cutscenes waren goed ingesproken, en mede hierdoor waren scènes die grappig bedoeld waren ook echt grappig. Helaas kwamen ook deze scènes te weinig voor. De enige keer dat ik echt genoot van de geluidseffecten was toen de aftiteling begon, want toen speelde er één van mijn favoriete nummers af, namelijk Linkin Park’s Castle of Glass.
16 uur geleden
Expert bijdrage
