802.11ac, 802.11ac Wave 2
De overstap van 802.11g naar 802.11n was technisch gezien enorm. Daarmee vergeleken is de overstap op 5 GHz van 802.11n naar 802.11ac waar we een jaar of vier geleden mee te maken kregen kinderspel. Kort door de bocht is 802.11ac een iets verder uitgewerkte versie van de concepten die aan 802.11n ten grondslag liggen. De modulatie is opgevoerd, dus de bitdichtheid op de draaggolf neemt toe, de beschikbare kanaalbandbreedte gaat van 20/40 via 80 naar 160 MHz, het aantal datastromen wordt verdubbeld van vier naar acht en het concept MU MIMO ziet het levenslicht. Dat laatste is zonder twijfel de meest radicale vernieuwing van 802.11ac ten opzichte van 802.11n.
MU MIMO is voor zakelijke toepassingen ook met afstand het interessantste onderdeel van de nieuwe standaard. De meeste andere vernieuwingen zijn in een bedrijfsomgeving niet echt relevant of zelfs contraproductief. Voor het gros van het zakelijke gebruik is meer bandbreedte per client helemaal niet zo interessant, want je hebt zelden een enorm grote bandbreedte nodig vanaf een draadloos apparaat. Sterker nog, als je in een omgeving bent met veel access points die ook nog eens relatief dicht op elkaar staan, dan zorgt met name de toegenomen kanaalbandbreedte voor veel extra interferentie.
Het aantal kanalen dat je overhoudt op 5 GHz als je kiest voor een kanaalbreedte van 20, 40, 80 of 160 MHz (van boven naar onder) (Bron: Metageek)
De belofte van ‘gigabit door de lucht’ met samengestelde PHY-bandbreedtes die inmiddels de 5 Gbps voorbij zijn, is aan de meeste zakelijke gebruikers helemaal niet besteed. Het is in ieder geval niet de bedoeling op dit moment om wifi als backbone voor het bedrijfsnetwerk in te zetten. Vergeleken met Ethernet is wifi op enkele cruciale gebieden immers nog altijd een inferieure technologie, die relatief gezien in de kinderschoenen staat. Het is niet full duplex maar half duplex. Daarnaast werkt de ‘switching’ van wifi voor het belangrijkste deel nog altijd zoals een ouderwetse hub. Bij een bekabeld netwerk kan alle aangesloten apparatuur tegelijkertijd met elkaar communiceren en wordt alle data netjes naar de gewenste poorten doorgestuurd, hetzij via een losse switch of de switch in een router. In het geval van een draadloos netwerk, schreeuwt iedereen maar wat door elkaar heen en zouden er continu botsingen plaatsvinden, ware het niet dat een access point dit niet toestaat. De enige manier om botsingen te voorkomen, is door te opereren volgens het principe “als er een spreekt, is de rest stil”. Met andere woorden, clients in de schoolklas moeten op hun beurt wachten. Het access point is in deze analogie de schoolmeester, die de clients een voor een aan het woord laat.
Het gedrag van wifi zoals hierboven beschreven, heeft enkele negatieve gevolgen voor je draadloze netwerk als geheel. Langzame clients met bijvoorbeeld een enkele antenne-aansluiting kunnen uiteraard ook maar één antenne-aansluiting van het access point gebruiken. Tegelijkertijd blokkeren ze echter ook de overige antenne-aansluitingen, wat de efficiëntie natuurlijk niet ten goede komt. Je haalt bij lange na niet het maximale uit je wellicht peperdure access point. In omgevingen waarbij veel clients tegelijkertijd verbinding willen maken met hetzelfde access point, kan het zijn dat clients zolang moeten wachten tot ze weer aan de beurt zijn, dat ze een time-out geven en zichzelf loskoppelen van het netwerk. Die client moet dan weer opnieuw verbinding maken en waarschijnlijk achteraan in de rij aansluiten.
802.11ac Wave 2 is zoals de naam al doet vermoeden een doorontwikkeling van 802.11ac en pakt het ‘hub-gedrag’ van wifi aan. Dit is mogelijk door de toevoeging van MU MIMO, waarover op de volgende pagina meer.
22 uur geleden
