Review: Mass Effect 2

Keuzes en verbeteringen

Paragon vs Renegade

Het spel zit vol met het maken van keuzes die het verhaal beïnvloeden. Sommige keuzes hebben een groot effect op het verloop van het verhaal, andere keuzes zijn vooral van invloed voor de subplotten. Met jouw keuzes kun je zogenaamde Paragon- en Renegade-punten verdienen. Paragon is letterlijk te vertalen als "toonbeeld", wat er op neerkomt dat al jouw beslissingen en uitspraken die als rechtvaardig of juist bestempeld kunnen worden, je punten opleveren aan de Paragon-kant. Renegade punten verdien je door egoïstische beslissingen te nemen en niet aan anderen te denken. Beide kanten zijn interessant om te ontdekken, aangezien je tijdens veel gesprekken extra dialogen vrijspeelt als je genoeg Paragon- of Renegade-punten hebt, iets wat je vaak leuke voordelen kan opleveren. Denk hierbij aan bijvoorbeeld kortingen bij winkels, of belangrijkere dingen als loyaliteit van je bondgenoten. Wat je ook doet, de keuzes die jij gemaakt hebt zullen in jouw spel altijd hun invloed behouden.

Gameplay

Het grootste verbeterpunt van het tweede deel is naast het verhaal ook de gameplay. Het vechten in het eerste deel werkte wel, maar was af en toe frustrerend vanwege het lastige richten op bewegende vijanden. Ook waren de wapens afhankelijk van de krachten die jij aan de wapens toewees. In Mass Effect 2 is het echter zo dat je personage direct overweg kan met de wapens die bij zijn of haar klasse horen. Zo kan de Soldier direct over zware wapens en machinegeweren beschikken. Het upgraden van wapens gaat nu alleen nog maar in de vorm van nauwkeurigheid en schade, niet meer in de powers met die wapens. Een grote verademing in mijn ogen.

Ook het richten is enorm verbeterd. Waar het lopen, dekking zoeken en schieten in het eerste deel af en toe een crime was, is het in deze game allemaal enorm soepel en het voelt allemaal heel vloeiend aan. Het dekking zoeken gaat nu vergelijkbaar met Gears of War, je kunt via de A-knop dekking zoeken achter een object en met je linkertrekker nauwkeurig richten en dan met de rechter trekker schieten. De crosshairs zijn duidelijker en ook het blijven schieten op hetzelfde doel met een machinegeweer is beter te controleren.

Het dekking zoeken speelt ook een grotere rol in het tweede deel, je hebt namelijk geen balkje met leven meer, maar een soort healthsysteem dat we kennen uit andere moderne shooters zoals Call of Duty. Wordt je teveel geraakt, dan vallen eerst je schilden weg en daarna zal je beeld bloedrood gaan kleuren, als teken dat je heel snel dekking moet gaan zoeken. Als je een tijdje dekking zoekt en niet geraakt wordt, zal je levenskracht en je schild weer terugkomen en kun je weer verder.

Aan de ene kant werkt dit fijn, want healthpacks zijn echt uit de tijd, maar het spel wordt er ook simpeler door. Je hebt nog steeds de Medi-Gel om te genezen, maar die gebruikte ik eigenlijk nooit, hooguit om een teamgenoot te healen. Dat hoeft overigens niet eens, want zodra alle vijanden in de directe omgeving dood zijn zullen ze weer opstaan om verder te vechten. Maar goed, het richten, de wapens en het dekking zoeken werken stukken beter dan bij zijn voorganger en mag als voorbeeld genomen worden voor andere third-person shooters.

Minigames

Het spel bevat een aantal minigames die afgeleid zijn van powers uit het eerste deel. Zo is het hacken van computers nu een kwestie van binnen de tijd de juiste codesegmenten vinden die de firewall omzeilen, of het verbinden van circuits op een printplaat. Aan de ene kant leuk verzonnen, maar aan de andere kant meer overbodig en te simpel. Je krijgt in mijn ogen te veel tijd om het uit te voeren en te veel kansen. Het maken van een fout is niet per se het einde van je hackpoging. Het voordeel is wel dat je dus nu altijd dingen kunt hacken, en niet meer afhankelijk bent van de toegewezen krachten.

Ook is de manier van het verzamelen van mineralen anders dan in het eerste deel, je gaat niet meer over planeten rondrijden om de mineralen te vinden, maar je zult vanuit de ruimte het oppervlak van planeten gaan scannen op zoek naar een van de vier soorten mineralen. Met deze mineralen kun je onderzoek doen naar betere wapens, bepantsering of andere dingen. Het navigeren tussen de sterrenstelsels is sowieso een beetje een minigame. Je hebt een brandstofmeter en als je brandstof op is worden je kostbare mineralen verbruikt als brandstof tot je bij hebt getankt. Aan de ene kant leuk, maar aan de andere kant alleen een tijdrovende bezigheid, je zult namelijk nooit te weinig geld hebben om nieuwe brandstof te betalen. Eigenlijk dus alleen een lichte irritatiefactor omdat je nu telkens bepaalde stukken heen en weer moet vliegen, omdat je niet in één keer door kunt vliegen. Maar deze kleine dingen mogen de pret niet drukken.