Review: Mafia II

De gameplay

In principe speelt Mafia II best lekker, de besturing van de PlayStation 3-versie die we testten zit vrij logisch in elkaar, al kon ik persoonlijk niet goed wennen aan het herladen met de R1-knop. In het vuur van de strijd moest ik toch vaak opmerken dat ik onbeholpen op het vierkantje zat te rammen, een knop die in veel games veel gebruikelijker is om te herladen.

Wanneer Vito terugkomt in Amerika liggen de straten vol sneeuw en ziet het er ook niet naar uit dat het gauw beter wordt. Vooral bij het autorijden is dit goed merkbaar, de auto glibbert van links naar rechts en is lastig te besturen. Om je heen zie je wandelende mensen plotsklaps uitglijden en met de kerstmis-achtige muziek wordt de toon wel gezet.



De missies zijn in het begin niet bepaald uitdagend. Logischerwijs begint Vito onderaan de ladder en moet hij zichzelf omhoog werken door eerst wat vervelende klusjes uit te voeren, voor het echte werk kan beginnen. Helaas zijn deze klusjes niet alleen vervelend voor Vito, ook voor de speler zelf zijn de klusjes niet bepaald interessant. Niet dat de missies steeds op hetzelfde neerkomen, maar uitdagend is anders.

Daarnaast beginnen de missies vaak met een locatie waar de opdracht moet worden opgehaald, om vervolgens naar de locatie van uitvoering te gaan, om het daarna af te ronden op wéér een andere locatie. Je kan je nu dus al wel voorstellen dat er heel wat kilometers worden gemaakt in Mafia II. Op zich is de opzet logisch, maar van punt A, naar punt B, naar punt C rijden is wat mij betreft meer iets voor een racespel.



In de grote stad valt overigens ook maar weinig te beleven. Je kan kleding, eten en wapens kopen, en daar blijft het wel zo’n beetje bij. Er zijn geen side-missies, keuzes die het verhaal beïnvloeden of verzamelobjecten. Al met al heeft de speler dus wel veel vrijheid in de stad, maar dan spreken we wel over een vrijheid die geen enkele waarde heeft, aangezien je er maar weinig mee kan.

Wat ook al niet erg interessant is, zijn de vuistgevechten die regelmatig in het verhaal zitten ingebouwd. Het is wel zo dat er iets meer combinaties mogelijk zijn dan in het begin, maar de vuistgevechten zijn nog net niet slaapverwekkend, ook mét de nieuwe combinaties.



Verder vallen ook aardig wat schoonheidsfoutjes op. Zo kunnen karakters die met je meelopen gewoonweg teleporteren, je loopt als eerste door een deur en voila, ze staan ineens aan de andere kant te koekeloeren! Zeer apart en eigenlijk onacceptabel voor een game die al meerdere malen werd uitgesteld.

Mafia II is naast het gebruik van storytelling in de missies eigenlijk wel heel erg aan elkaar geplakt door middel van cutscenes waarin het verhaal tot stand komt. Deze filmpjes duren ook nog eens erg lang en dat is in een game eigenlijk nooit aan te raden.