3min

Tags in dit artikel

, , , , ,

Gameplay (1)

Na een kort geschiedenislesje, zullen we het nu maar eens inhoudelijk over de game gaan hebben. Titanfall is een snelle multiplayer first person shooter, waar robots genaamd Titans uit de ruimte opgeroepen kunnen worden en piloten met jetpacks over en door futuristisch vormgegeven maps vliegen en springen. Het is een game waar je handig gebruikmaakt van de mogelijkheid om tegen muren te lopen en met je smart pistol binnen no-time meerdere tegenstanders omlegt. Dit is zodoende een game waar je de ene Titan op de andere Titan dropt, zomaar omdat het kan. Het is een game waarin je veel hetzelfde zult doen, gewoon omdat het heel vet is, maar je kunt ook op zoek gaan naar nieuwe brute manieren om kills te maken. Dit is allemaal mogelijk in Titanfall, dankzij het slimme multiplayer design.

Elke match vechten twaalf spelers verdeeld over twee teams tegen elkaar. Dit lijkt niet veel als je kijkt naar andere games, maar dit zorgt voornamelijk juist voor het succes. Het relatief lage aantal maakt het mogelijk om spelers direct te laten respawnen, zonder de balans overhoop te gooien. Dankzij het dynamische spawn-systeem zit je ook altijd weer dichtbij de actie. Zo ben je tijdens de matches van tien á vijftien minuten vrijwel continu druk in gevecht.


Titanfall biedt genoeg strategische opties om de gevechten in te gaan en het voordeel hierbij is dat vrijwel alles continu voor handen is. Wat ik hiermee bedoel is dat je in tegenstelling tot de Battlefield-games niet je tijd zit te verdoen met respawnen, loadouts instellen of rennen naar het volgende vuurgevecht. In Titanfall zit je binnen de kortste keren weer in een "je had erbij moeten zijn-momentje". Goed, tijd voor één van die momentjes.

Tegen het einde van een capture the flag-match op de map Boneyard, een woestijngebied met ravijnen waar kleine militaire bunkers aan elkaar gelinkt zijn, door middel van ziplines, stonden we met één punt voor. De tegenstander had echter onze vlag, dus ik sprintte naar buiten, double jump richting een muur waarmee extra snelheid gemaakt kan worden en zet af, waarna ik direct via een zipline naar een volgende bunker zweef. Vanaf het dak zie ik dat bij de vijandelijke basis er drie Titans aan het verdedigen zijn. Twee daarvan worden bestuurd door de AI, terwijl de piloten ergens anders aan het vechten zijn. In de derde is wel een menselijke tegenstander aanwezig. Gelukkig voor mij is het mogelijk om tijdelijk onzichtbaar te worden en zo langs de Titans te sluipen.


Het lijkt minder aangenaam te worden zodra ik de vlag oppak, vanaf dat moment word ik op de HUD van iedere speler gemarkeerd en weet dat ik binnen no-time de pineut ben. Of toch niet, de timer die aftelt naar het moment dat ik mijn Titan op kan roepen staat op 30 seconden. In de basis zijn een aantal AI-gestuurde grunts, waarvoor elke kill een paar seconden van de timer afgaan. In Titanfall is schuilen vrijwel nooit een optie, je ontkomt niet aan de actie en aanvallen is vaak de beste verdediging. Via de bunker spring ik bovenop een Titan, waar ik mijn halve munitie op leegknal. Niet genoeg om de Titan op te blazen, maar wel genoeg om de pilot tegen te houden mij van zijn Titan te halen. Snel spring ik door naar de volgende Titan en zie dat mijn timer de nul heeft bereikt. Als een gek ram ik op de V-knop en markeer de grond tussen drie Titans.

Mijn Ogre Titan landt met geweld op de grond, zijn arm helpt mij snel in positie terwijl de interface online komt. Elektrische rook als afleidingsmanoeuvre zorgt voor voldoende chaos bij de tegenstander waardoor ik, met de nodige schade, gelukkig weg kan komen. Titans van mijn team staan me een stukje verderop al op te wachten en ik voelde me even onoverwinnelijk.