Review: Army of Two: The Devil’s Cartel

Conclusie

Hoewel het alweer het derde deel in de serie is, voelt het nog steeds aan of dat we het eerste deel van de serie aan het spelen zijn. Waar de overdreven en arcade-achtige shooter in 2008 nog wel even grappig was, gaat het anno 2013 toch al snel vervelen. Omdat de game-industrie zich tegenwoordig veel meer focust op het verhaaltechnische aspect van een spel in plaats van de gameplay, was er vraag naar een lekkere ouderwetse shooter waar alles kapot kan. Juist Army of Two kon bewijzen dat gameplay minstens zo belangrijk is als het verhaal, maar daar hebben de ontwikkelaars ons helaas in teleurgesteld.

Ook de co-op, waar dit spel de nadruk op legt, slaat volledig de plank mis. Waar de nadruk op samenwerking hoort te liggen, ligt het bij Army of Two toch meer bij het competitieve gedeelte, waarbij het erom draait wie de meeste vijanden uitschakelt terwijl je op elkaars lip zit omdat de levels te klein zijn om elkaar te kunnen helpen vanuit verschillende posities.

Naar mijn mening zou dit deel dan ook beter meteen het laatste deel moeten zijn. Vooral omdat er qua vernieuwing weinig tot niks in te vinden is en er vrij weinig potentie is voor een serie als deze op de toekomstige generatie van spelcomputers. Voor nu was het wel grappig om nog één keer alle zware wapens en explosies uit de kast te halen om Mexico aan gort te knallen, maar mocht ik ooit een nieuw deel van de serie tegenkomen in de schappen van mijn favoriete gameshop, dan zal ik hem waarschijnlijk verder met rust laten.