Review: Hitman Absolution

Hear no evil, see no evil

Graphics
De wereld van Agent 47 is enorm levendig gemaakt en dat zorgt ervoor dat je elk moment aan het genieten bent. Op het ene moment sta je tussen een enorm grote mensenmassa, waar onze huurmoordenaar perfect doorheen manoeuvreert zonder door andere personen heen te lopen. Op het andere moment loop je door een verlaten steeg waar de enige lichtbron een lantaarn aan de muur is. Het zijn elementen die sfeerverhogend werken mits ze grafisch goed weergeven zijn en gelukkig is dat hierbij het geval.


Agent 47 zelf beweegt ook zeer natuurgetrouw, alleen het rennen ging mij iets te langzaam. Vooral als je gesnapt bent en je moet zorgen dat je zo snel mogelijk ontsnapt, rent Agent 47 net alsof hij als één van de laatste binnenkomers aan de laatste kilometer van de marathon bezig is. Voor de rest heeft hij een paar goede vechtmoves tot zijn beschikking, maar het leukste blijft natuurlijk je vijanden uitschakelen met het wurgtouw.

Ook de lichteffecten zijn ontiegelijk mooi voor een console-spel. Tijdens een missie in een bibliotheek moet je zorgen dat je tussen de lichtflitsen van het onweer door een goede cover vindt, zodat de politie je niet kan vinden. Ook een voorbijrijdende metro kan je verraden door de koplampen die door de ramen naar binnen schijnen. Juist door deze lichteffecten toe te voegen aan de gameplay moet je net weer iets voorzichtiger zijn met je handelen, wat ervoor zorgt dat je nog meer het spel wordt ingetrokken.


Geluid
Menigmaal liep ik door de regen te sluipen, waar het tikkende geluid van de druppels op de grond en een mysterieus deuntje op de achtergrond me gezelschap hielden. Werd ik dan eenmaal gezien, dan sloeg de stemming direct om en waren het juist de geweerschoten en een wat heftigere soundtrack die uit mijn speakers knalden. Elk level heeft zijn eigen sfeer. Zo renden er hordes mensen weg nadat ik een bom af had laten gaan op een drukke markt en was het de kleinerende politiechef die mijn aandacht in de bibliotheek trok.


Wat mij ook opviel toen ik in een stripclub was, was dat de muziek die daar draaide veranderde naarmate ik verder van de hoofdzaal weg liep. Was ik dan in een andere kamer of in het toilet, dan hoorde ik alleen nog maar de bastoon. Hetzelfde effect wat je krijgt met mensen die keihard hun muziek in de auto aan hebben staan als je voorbij loopt. Erg mooi gedaan!