Verder in het spel

Je kan gewoon een practice sessie beginnen, door gewoon een beetje aan te rommelen met afstellingen en dergelijke. Je start in pits, en na een out-lap kan je wat snelle ronden neerzetten.
Verder is time trial een optie, hierbij kan je ook afstellingen doen, maar start je meteen op een plek op de baan waardoor je direct met een snelle ronde kan beginnen. Dit is echter ook zo in te stellen dat je toch in de pits begint. Het verschil met practice is, dat je nu een ghost-car krijgt, die weergeeft hoe jij in je snelste ronde reed.
Dan heb je nog de optie raceweekend, hierbij doe je dus gewoon een raceweekend, inclusief practice, kwalificatie, warm-up en de race. Dit valt echter ook allemaal in te korten, door bepaalde dingen niet aan te vinken.
De optie championship lijkt me helder, hierbij rijd je één van de twee kampioenschappen, van 2003 of 2004. Als laatste de optie 24 hour races waarbij je dus 24 uur kan racen. Dit is echter ook naar 24 minuten te doen of andere tijden, terwijl je zonsondergang en -opkomst meemaakt. Dit is erg leuk gezien je dan gewoon verblind kan worden door de zon, en ’s nachts bijna niks meer ziet.

Verder kan je nog via LAN en internet racen. De opties die je dus kan kiezen zijn erg divers en voor veel mensen genoeg. De moeilijkheidsgraden die je kan kiezen zijn novice, semi-pro en simulation. Het hangt hier vooral vanaf hoeveel hulpmiddelen je mag gebruiken, zoals traction control, remhulp enzovoorts. Verder reageren de auto’s steeds moeilijker als je een hoger niveau kiest. Zo is het op simulation wat minder vanzelfsprekend dat je op hoge snelheid een bocht doorkomt. Simpelweg omdat dit realistischer is.

Goed, ik begin nu maar eens even serieus met racen. Ik kies hierbij voor Spa-Francorchamps, dit is één van de banen die ik het beste ken van GT Legends en GTR1. De moeilijkheidsgraad zet ik op simulation. Tijd wordt gezet op één uur, en de race begint om 15:00. Ik kies een Murciélago R-GT als auto, ga direct door naar kwalificatie en rijd op de standaard setup een paar rondjes en ik merk dat ik ongeveer één seconde tekort kom. Dit komt simpelweg door de setup, die iets teveel op downforce staat afgesteld en medium banden heeft. Dus ik verander de vleugels, rijhoogte, doe de banden naar soft en nog wat andere dingetjes. En ik kom al wat dichterbij, anderhalve seconde is mijn winst en ik sta op pole. Hieruit blijkt dat Simbin erg goed bezig is geweest met het feit hoe afstellingen werken. Daarnaast is het verschil qua rijgedrag van de auto’s zéér goed merkbaar.

Hierna begin ik met de race. Ik merk dat er nu meer brandstof in mijn tank zit. Het rijgedrag is veranderd. Ook zie ik dat mijn concurrenten langzamer zijn dan tijdens de kwalificatie en al vrij snel rij ik op een voorsprong van tien seconden. Alleen blijkt nu dat ik niet de kwalificatie setup had moeten gebruiken. Mijn zachte banden zijn na vijftien ronden vrijwel geheel aan gort. Dus daar moet je ook op letten. Ik val door de pitstop ver terug, maar eindig de race uiteindelijk toch nog als vierde. Vergeleken met dit spel, is de algehele DTM-serie een lachertje, of zelfs arcade te noemen.