4min

Tags in dit artikel

, , , , ,

Concurrenten

FireWire 400



FireWire is voor het eerst gebruikt op Apple producten. Firewire 400 is officieel geïntroduceerd in 2000.
In FireWire 400 hebben we twee varianten, een 6-pins aansluiting die we weleens op externe schijven zien, en een 4-pins aansluiting die vaak op camera’s en DV-videocamera’s te vinden zijn. FireWire is helaas nooit echt populair geworden door de latere komst van USB 2.0. USB 2.0 heeft 80Mbit meer bandbreedte en heeft een betere ondersteuning voor plug ’n play.


FireWire 800



FireWire 800 zag het levenslicht in het einde van 2002. Het duurde echter nog een tijd voordat de nieuwe standaard in apparaten geïmplementeerd zou worden. Zoals de naam al voorspeld, een bandbreedte van 800MBit, wat het een theoretische doorvoersnelheid geeft van 100MB/s. In de praktijk is FireWire 800 eigenlijk altijd sneller dan USB 2.0. Daardoor werden sommige harde schijven uitgerust met een FireWire 800 aansluiting voor hogere doorvoersnelheden. Helaas is het implementeren van FireWire 800 in een apparaat vele malen duurder dan USB 2.0, en daarom is het nooit razend populair geworden zoals USB 2.0 wel is geworden. Om te zeggen dat er slechts een handje vol externe schijven met FireWire 800 zijn is overdreven, maar het duikt zeker niet in de honderdtallen.


e-SATA



Naarmate de jaren vorderde stegen de capaciteiten van externe apparaten zoals desktop harde schijven. Een snellere manier om ze aan te sluiten bleef uit. Rond 2005/2006 namen de capaciteiten extreem toe, er kwam een periode dat fabrikanten het slim vonden om consumenten er op te wijzen hoe belangrijk het is om backups te maken van je data, nog belangrijker, op hun externe opslag uiteraard. Met de grote geruchten over stervende interne schijven werd de vraag groter naar externe backup schijven. Daarmee stegen de capaciteiten exponentieel. Al snel was de eerste 500GB schijf geboren, en deze grootte werd al vrij snel standaard voor een externe harde schijf.
Eind 2004 werd e-Sata geboren, en werd als revolutionair op de markt gezet. Helaas duurde het heel lang voordat e-Sata een standaard werd, en ook daadwerkelijk in producten en computers geïmplementeerd werd.
Rond 2006 werden steeds meer desktop-pc’s al uitgerust met e-Sata.

Maar, wat is e-SATA eigenlijk? e-SATA, ofwel External Serial ATA, is praktisch extern een harde schijf aansluiten via de interne SATA poorten. Om e-SATA te gebruiken heb je alleen een bracket nodig die je in een vrije SATA poort prikt, en vervolgens achterop je kast vastschroeft. In die bracket steek je de e-SATA kabel, dus eigenlijk is het een directe SATA verbinding. Je sluit dus een extern apparaat aan, die even snel werk als een interne schijf. Klinkt goed toch?

Klopt. Maar e-SATA brengt ook een zak vol met nadelen met zich mee;
In eerste instantie ging de implementatie van e-SATA extreem traag.
De introductie van e-SATA was in 2004, de eerste destkop-pc’s met een e-SATA aansluiting aan boord kwamen in 2005. Toen waren het slechts nog een handjevol externe schijven die het daadwerkelijk ondersteunde. In notebooks ging de implementatie helemaal extreem traag. Rond het jaar 2007 druppelde de eerste high-end notebooks uitgerust met een e-SATA poort binnen. Drie jaar later, 2010, ziet het er een stukje beter uit, met de nadruk op stukje.
Vrijwel alle desktop-pc’s zijn standaard uitgerust met een e-SATA aansluiting, wat ook geldt voor de nu verkochte moederborden.
Waar het het meest gebruikt zal worden als draagbare opslag, bij een notebook, blijft de e-SATA ondersteuning matig. Je mag rekenen dat één op de tien notebooks uitgerust is met een e-SATA aansluiting. Nog steeds niet spannend dus. Ook het aantal e-SATA externe schijven is nog niet helemaal optimaal. Even een vergelijking: Er zijn ongeveer 130 externe schijven op de markt die uitgerust zijn met een e-SATA aansluiting, van USB 2.0 zijn dat er in Nederland ongeveer 900 externe schijven. Een groot verschil dus. Het kleine aantal apparaten dat uitgerust is met e-SATA is niet het enige wat het in de weg staat om razend populair te zijn.


Problemen e-SATA
Het grootste probleem met e-SATA is eigenlijk dat het niet echt helemaal geschikt is voor externe schijven. Met een externe schijf ben je (vaak) "on the move" en e-SATA apparaten die geen "hot plugging" ondersteunen vinden het meestal niet zo leuk als je het e-SATA apparaat aansluit wanneer de computer aanstaat. Dat betekend, wil je snel iets naar een pc kopiëren dan moet de PC eerst afgesloten worden.
Ook heeft USB het voordel dat het genoeg stroom kan doorvoeren om een kleine 2.5"-schijf te voeden. e-SATA heeft daar standaard geen ondersteuning voor, en is dus met een kleine externe schijf geen oplossing. Er zijn echter wel moederborden die Power over e-Sata ondersteuning hebben, maar ook in dat geval gaat het om een handje vol moederborden. En waar het het meest gevraagd is, bij notebooks, blijft die ondersteuning helaas uit.
Ook is de maximale lengte voor een e-SATA kabel "slechts" twee meter.