Review: Hands-on: Sony PlayStation 4

Hardware

Console
Om met de console zelf te beginnen, moet ik Sony toch echt de credits geven over hoe compact ze dit apparaat hebben weten te bouwen. Ik had de PlayStation 4 al eerder dit jaar gezien op de Gamescom in Duitsland in een beschermde behuizing, nu heb ik de console gewoon in mijn handen kunnen houden. De totale look en feel straalt gewoon al next-gen uit. Als eerst valt natuurlijk de schuine voor- en achterkant op, maar de PlayStation 4 geeft vooral een wow-gevoel wanneer hij aan wordt gezet en een blauwe lijn door het midden van de console oplicht.

Over de geluidsproductie van de console zelf heb ik voor zover ik met verschillende televisies in de buurt kan beoordelen geen klachten. Wanneer je er met je oor bij gaat zitten hoor je wel een ventilator blazen, maar met het geluid van een game op een normaal niveau komt deze er niet bovenuit. Helaas heb ik dit niet kunnen testen met een draaiende disk. Aangezien de PlayStation 4 automatisch de disk op de harde schijf wegschrijft, zal je hier sowieso geen last van hebben zodra dit proces is voltooid. Desondanks duiken er verschillende berichten van Amerikaanse PlayStation 4-bezitters op waarin minder positieve ervaringen worden besproken over het kijken van een Blu-ray film. De ventilator zou in dit geval een stuk harder gaan draaien, waardoor de geluidsproductie omhoog gaat. Over een ander probleem waar enkele Amerikanen mee kampen, namelijk een defect aan de HDMI-uitgang, wist een persvoorlichter te melden dat dit geen gevolgen heeft voor de lancering in Nederland.


Controller
Ook wat de controller betreft ben ik blij met de verbeteringen die Sony heeft doorgevoerd. De DualShock 4 is net iets groter dan de DualShock 3 van de PlayStation 3 en ligt daardoor direct een stuk fijner in de hand. Aan de vingers is gelukkig ook gedacht. De tragers (R2 en L2) zijn de andere kant opgebogen, waardoor je vingers hier meer in komen te liggen zodat je er niet zo snel vanaf glijdt. Wel vind ik ze nog iets te sponzig aanvoelen, maar gelukkig een stuk minder erg dan bij de DualShock 3. Daarnaast zitten de analoge sticks iets verder van elkaar, een verandering waar ik misschien nog wel het meeste fan van ben aangezien ik voorheen wel eens met mijn duimen tegen elkaar botste. Het oppervlak van de sticks heeft ook een andere vorm en textuur gekregen, wat alleen maar ten goede komt van de besturing. Desondanks geef ik nog altijd de voorkeur aan de layout van de Xbox-controller wat betreft de plaatsing van de pookjes.

De Start- en Select-knoppen zijn vervangen door Options en Share, welke beide voor zich spreken. De Share-knop is misschien wel het geheime wapen van de controller. Door deze twee keer kort na elkaar in te drukken begint de console automatisch met het opnemen van de gameplay. Achteraf kunnen deze beelden bewerkt worden, zodat het moment waar het om gaat daarna gedeeld kan worden via internet.


Verder heeft Sony een aantal gimmicks aan de controller toegevoegd, namelijk een klikbaar touchpad en een speaker. Met de touchpad zullen vast leuke dingetjes gedaan worden, maar de features die ik heb gebruikt waren nog niet je-van-het. Omdat je je vinger van een pookje moet halen mis je een deel van de controle over je personage, voertuig of wat dan ook. Dit was natuurlijk ook al met de buttons, maar de touchpad zit toch wel redelijk ver weg en is vrij groot, waardoor het net iets langer duurt voor je weer terug bent bij de sticks.

De speaker was echter wel een leuke toevoeging. Het gaat hier niet om een brak, onverstaanbaar geluidje wat eruit komt, maar bijvoorbeeld tijdens Killzone werd een compleet radiobericht over deze speaker afgespeeld. Over geluid gesproken, het is ook mogelijk om een koptelefoon met een 3,5 jackplug in de controller te steken, waarna het complete gamegeluid via deze koptelefoon te horen is. Dan vergeet ik nog bijna de lichtbalk voorop de controller. Tijdens het gamen is deze mij eerlijk gezegd vrijwel niet opgevallen. Games zouden hier gebruik van kunnen maken door wanneer je bijna dood bent rood te gaan knipperen, zoals bij Killzone. Tijdens die game heb ik er echter vrij weinig van gemerkt en het is nou ook weer niet zo dat ik zonder problemen door de levels liep. Ook samen met de camera zou hiervan geprofiteerd kunnen worden, zodat de console weet wie welke controller vast heeft.


Hoelang de accu in de controller het uithoudt durf ik niet te zeggen, aangezien ik gewisseld heb tussen meerdere PlayStation 4-consoles. Maar helaas, ook met de controller lijkt niet alles koek en ei te zijn. Onze Amerikaanse vrienden melden dat de accuduur rond de acht uur bedraagt, wat geen klein verschil is ten opzichte van de 25 tot 30 uur van de DualShock 3. Dit blijkt echter niet het grootste probleem te worden, zo lijkt het namelijk dat de bouwkwaliteit van de pookjes te wensen overlaat. Meerdere gebruikers posten foto’s van scheurtjes in het materiaal welke in enkele gevallen al binnen een dag te zien zouden zijn. Of dit slechts een bepaalde batch betrof of dat alle controllers mogelijk met dit probleem te maken, krijgen kunnen we op dit moment nog niet zeggen.